FONTE: Las TIC y su utilización en educación
INTELIXENCIA EMOCIONAL CON CANCIÓNS INFANTÍS
Ver proxecto educativo en: http://www.clavedesolidaridad.org
O manual docente dos Emoticantos://www.bubok.es/libros/242701/Emoticantos-canciones-infantiles-para-educar-la-Inteligencia-Emocional--Manual-Docente
FONTE: Lucía Roldán "la clase de hablar"
AVALIACIÓN E PROMOCIÓN EN PRIMARIA. NOVA ORDE DA CONSELLERÍA
SÍNDROME DA PRIMEIRA NEURONA MOTORA OU SÍNDROME PIRAMIDAL
Denomínase síndrome piramidal ou
piramidalismo o que se produce por calquera lesión que afecte
á neurona motora superior en calquera nivel do seu percorrido.
Representa a vía corticoespinal (feixe piramidal) que esta formado por fibras
nerviosas que se orixinan na cortiza motora do cerebro, pasan pola cápsula
interna e seguen baixando pola rexión ventral do talo onde fan sinapsis cos
nucleos motores dos pares craniais; na rexión inferior do bulbo raquideo a
maior parte das fibras crúzanse cara ao lado oposto e baixan polo cordón
lateral da médula facendo sinapsis coas células das hastas anteriores que dan
orixe á segunda motoneurona. Na súa forma completa comprométese os territorios
do facial, membro superior e inferior ao lado afectado, en maior ou menor
maneira.
Causas:
Congénitas:
hemiplejías cerebrais infantís
Adquiridas: Traumatismos
craniais, lesións vasculares (ACV hemorragicos ou tromboticos), lesións
compresivas(tumores malignos ou benignos primarios), granulomas,
meningoencefalitis.
Sintomatoloxía da lesión:
a) Hipertonía muscular (parálise espástica), hipotonía nalgúns casos
b) Hiperreflexia tendinosa
c) Signo de Babinski
d) Clonus (non presente en todos os casos), sincinesias
e) Ausencia de reflexos cutáneo-abdominais ao lado paralizado
f) Atrofia muscular tardía
Estes signos suceden en caso de afectación da neurona motora superior en
calquera punto, pero os achados clinicos dependen do sitio preciso da lesión.
Pode non ser posible localizar unha lesión tan só mediante os seus signos
motores.
Nivel da lesión: cando unha hemiplejía é producida por unha lesión
situada por encima do entrecruzamiento do feixe piramidal acompáñase de
parálise dun ou varios pares craniais.
- Lesión intracraneal parasaxital produce deficiencia da motoneurona superior que afecta a ambas pernas e máis adiante pode afectar a ambos brazos
Comentarios.
- De todos los signos, las parálisis o paresias son las más importantes
y evidentes. La debilidad debida a la disfunción de la primera neurona
motora en el cerebro o en los tractos piramidales puede ser focal,
generalizada o unilateral.
- A la parálisis o paresia producida por el síndrome piramidal se la
denomina corticoespinal o supranuclear.
- Existen parálisis funcionales en la que no se encuentran lesiones
anatómicas (neurosis,histeria).
- La hemiplejía pasa por dos fases, si el paciente esta en coma hay
flacidez y a medida que va recuperandose del coma aparece espasticidad.
- La enfermedad combinada de la motoneurona superior e inferior plantea una lesión de la médula espinal y limita el diagnóstico diferencial a solo dos entidades: mielopatía y esclerosis lateral amiotrófica.
- FONTE: GastroMérida. Gastroenterología - Medicina Interna
RAQUIS. DICCIONARIO
O raquis é, simplemente, outro nome para designar á columna vertebral. Por tanto, constitúe unha columna ósea, formada pola superposición das vértebras, articuladas grazas aos discos intervertebrales de natureza fibrosa.
A columna vertebral exténdese desde a base do cranio á pelvis e realiza moitas funcións importantes, como o apoio da cabeza, do esqueleto humano e a protección de toda a medula espinal.
As 7 primeiras vértebras chámanse vértebras cervicais, as 12 seguintes vértebras dorsais ou torácicas, e, as 5 últimas vértebras lumbares. Entre todas, constitúen as 24 vértebras da columna vertebral. Amplíanse a 33 se se contan as cinco vértebras sacras e as 4 coccíxeas .
Ten unhas curvadaturas naturais e unha forma de S cunha curvatura anterior a nivel das vértebras cervicais chamada a lordosis cervical, unha posterior a nivel do raquis dorsal chamada cifosis dorsal e outra anterior a nivel da lumbares chamada lordosis lumbar. En cada nivel saen os nervios da medula espinal que inervan as diferentes zonas da pel e os diferentes músculos.
A columna vertebral exténdese desde a base do cranio á pelvis e realiza moitas funcións importantes, como o apoio da cabeza, do esqueleto humano e a protección de toda a medula espinal.
As 7 primeiras vértebras chámanse vértebras cervicais, as 12 seguintes vértebras dorsais ou torácicas, e, as 5 últimas vértebras lumbares. Entre todas, constitúen as 24 vértebras da columna vertebral. Amplíanse a 33 se se contan as cinco vértebras sacras e as 4 coccíxeas .
Ten unhas curvadaturas naturais e unha forma de S cunha curvatura anterior a nivel das vértebras cervicais chamada a lordosis cervical, unha posterior a nivel do raquis dorsal chamada cifosis dorsal e outra anterior a nivel da lumbares chamada lordosis lumbar. En cada nivel saen os nervios da medula espinal que inervan as diferentes zonas da pel e os diferentes músculos.
PROXECTO DIDÁCTICO PARA ALUMNADO CON PARÁLISE CEREBRAL
FONTE: Jéssica Pozas León. Universidade de Valladolid. Fin de Grao
ELABORACIÓN DE RÚBRICAS CON ÉXITO. 5 COUSAS QUE DEBES SABER
NON SON OBRIGATORIAS as RÚBRICAS, pero si un elemento que ven a sumar, nunca a restar. Podémolas usar nas redaccións, nos traballos de presentación, en tarefas finais moi concretas. Para avaliar outros aspectos podemos utilizar o portafolio e para contidos moi específicos probas de elección múltiple ou de completar, ademais dos exames tradicionais de preguntas de desenvolvemento (longas e curtas)
1-Que é unha rúbrica?
É unha ferramenta para axudar á avaliación que pode resultar especialmente útil cando hai que avaliar aspectos complexos, imprecisos ou subxectivos. Consiste en preparar unha matriz de valoración que recolla os elementos que queremos avaliar e fixe, en cada un deles, os criterios que usaremos para darlles un valor ou outro.
2-Utilidade
A rúbrica é útil para establecer de forma clara e precisa os elementos que compoñen unha actividade de aprendizaxe determinada e axuda, por tanto, a dispoñer dunha guía explícita para realizar a tarefa, o que resulta beneficioso para os alumnos.
As rúbricas son especialmente útiles para realizar unha avaliación obxectiva e consistente de actividades como traballos grupais, presentacións orais, traballos escritos individuais ou prácticas en laboratorio, entre outras.
3-Tipos de rúbrica?
Comprehensiva, holística ou global: a que considera a execución do alumno como unha totalidade sen xulgar por separado as partes que a compoñen. Permite cualificar a totalidade do traballo.
Analítica: mediante ela avalíase por separado as diferentes partes ou compoñentes do produto ou desempeño, de modo que a retroalimentación que pode proporcionarse ao alumno é máis complexa, ampla e definitiva.
4-Para quen?
Utilizada como ferramenta de avaliación, a rúbrica é útil para o profesor; se se usa como ferramenta de traballo conxunto (avaliación formativa), tanto o profesor como o alumno poderán saír beneficiados.
Para o profesor supón unha axuda encamiñada a:
1-Que é unha rúbrica?
É unha ferramenta para axudar á avaliación que pode resultar especialmente útil cando hai que avaliar aspectos complexos, imprecisos ou subxectivos. Consiste en preparar unha matriz de valoración que recolla os elementos que queremos avaliar e fixe, en cada un deles, os criterios que usaremos para darlles un valor ou outro.
2-Utilidade
A rúbrica é útil para establecer de forma clara e precisa os elementos que compoñen unha actividade de aprendizaxe determinada e axuda, por tanto, a dispoñer dunha guía explícita para realizar a tarefa, o que resulta beneficioso para os alumnos.
As rúbricas son especialmente útiles para realizar unha avaliación obxectiva e consistente de actividades como traballos grupais, presentacións orais, traballos escritos individuais ou prácticas en laboratorio, entre outras.
3-Tipos de rúbrica?
Comprehensiva, holística ou global: a que considera a execución do alumno como unha totalidade sen xulgar por separado as partes que a compoñen. Permite cualificar a totalidade do traballo.
Analítica: mediante ela avalíase por separado as diferentes partes ou compoñentes do produto ou desempeño, de modo que a retroalimentación que pode proporcionarse ao alumno é máis complexa, ampla e definitiva.
4-Para quen?
Utilizada como ferramenta de avaliación, a rúbrica é útil para o profesor; se se usa como ferramenta de traballo conxunto (avaliación formativa), tanto o profesor como o alumno poderán saír beneficiados.
Para o profesor supón unha axuda encamiñada a:
- Definir claramente a tarefa e os obxectivos de aprendizaxe aos que responde, así como o modo de alcanzalos, o que promove que o alumno aprenda mellor;
- Especificar os criterios de avaliación;
- Concretar e describir cualitativamente, non só cuantitativamente, os distintos niveis de logro que o alumno pode alcanzar (cales son as evidencias desexadas para constatar o nivel de logro das competencias/obxectivos definidos previamente?);
- Clarificar e vincular obxectivos de aprendizaxe e avaliación coas actividades e contidos do curso;
- Reducir a subxectividade da avaliación;
- Medir o desempeño do alumno mediante criterios cuantitativos, cualitativos e/ou mixtos.
5-Para o alumno supón:
- Un coñecemento das pautas que ha de seguir para alcanzar o éxito na tarefa encomendada;
- unha guía eficaz para revisar os seus traballos antes de entregalos finalmente ao profesor;
- unha ferramenta eficaz para a autoavaliación xa que mediante ela pode identificar facilmente as súas fortalezas e debilidades nas áreas que debe mellorar;
- coñecer os criterios cos que vai ser avaliado, o que é unha axuda para organizar e dirixir o seu estudo dun modo ou outro;
- unha ferramenta eficaz para valorar aos compañeiros (no caso de que se use a avaliación por pares);
- a adquisición dunha maior conciencia do seu propio proceso de aprendizaxe; traballando coa rúbrica pode ver o proceso que seguiu para chegar ao dominio ou non dunha competencia ou tarefa, que lle custou máis ou que non, etc.
FONTE: Imágenes Educativas
ORIENTADO AO PRIMEIRO ESLABÓN DA COMUNIDADE EDUCATIVA: ÁS FAMILIAS
Primer eslabón da Comunidade Educativa: As familias
FONTE: Colectivo Orienta: Reflexións sobre educación, diversidade e Orientación
María de las Olas R.H.
COUSIÑAS E XOGOS PARA ESTIMULAR A PSICOMOTRICIDADE FINA
O desenvolvemento das habilidades de psicomotricidade fina son decisivas para o neno. Os seus logros neste campo abren a porta á experimentación e á aprendizaxe sobre a súa contorna e, como consecuencia, a psicomotricidade fina xoga un papel fundamental no desenvolvemento da intelixencia.
Con todo, esta aprendizaxe está suxeito a grandes altibaixos, a pesar de que require un ciclo progresivo. Por tanto, non debemos alarmarnos se vemos que o neno, en ocasións, pasa por momentos de progresos acelerados e outras veces manifesta frustrantes atrasos. Ambos son inofensivos e forman parte do ciclo natural de aprendizaxe e desenvolvemento da psicomotricidade fina.
FONTE: Imágenes Educativas
XORNADAS DE DIFICULTADES DE LECTOESCRITURA - 1 E 2 DE XUÑO
Madrid con la Dislexia presenta estas Xornadas baixo o lema: "A lectura ao alcance de todos: todos lemos, todos aprendemos."
Aberto o prazo de inscripción.
Celebraranse na Universidade Complutense de Madrid.
FONTE: COPOE
SÍNDROME DE KLEEFSTRA
A síndrome Kleefstra é unha rara condición xenética na que unha pequena peza non se atopa no final dun dos 46 cromosomas do corpo. A peza que falta inclúe un xene chamado EHMT1. A súa ausencia crese que causa os síntomas principais da síndrome. A síndrome foi recoñecida oficialmente como a síndrome Kleefstra en abril de 2010 e cada vez máis casos son diagnosticados en todo o mundo.
Síndrome de Kleefstra é un trastorno xenético dos clasificados raros. Caracterízase por diversos problemas cognitivos, físicos e médicos, entre eles atraso mental, atraso no fala, atraso motriz, infeccións respiratorias, estreñimientos graves, comportamento auto lesionable, convulsións epilépticas, defectos do corazón, do oído e problemas de visión, trazos faciais característicos e trazos autistas na infancia.
As avaliacións posteriores ao diagnóstico inicial
Para establecer o grao da enfermidade e as necesidades dun individuo diagnosticado coa síndrome Kleefstra, recoméndanse as seguintes avaliacións tras o diagnóstico inicial:
- Revisión completa.
- O exame físico e neurolóxico.
- Ecografía renal para avaliar as posibles anomalías renais / urológicos.
- Ecocardiograma e electrocardiograma para avaliar as posibles anomalías cardíacas estruturais e defectos do ritmo auricular; e, seguimento dependendo da gravidade da anomalía cardíaca identificada.
- Avaliación do fala / linguaxe, incluíndo o exame audiolóxico.
- Avaliación dos signos e síntomas de refluxo gastroesofáxico (RGE).
- Avaliación para terapia física / ocupacional.
- Historia do sono.
- EEG se se sospeita de convulsións.
- A neuroimaxe (resonancia magnética), especialmente na presenza de achados, como convulsións e / ou trastorno do movemento, a apatía extrema / catatonia, e / ou regresión no desenvolvemento psicomotor.
- A xenética médica de consulta.
Tratamento das manifestacións
- Coidado rutinario por parte dos especialistas: pediatra, neurólogo, psiquiatra, etc.
- Dependendo da idade do afectado, derivación a un programa de intervención na primeira infancia, programas de educación especial en curso, e/ou a formación profesional.
- Terapia do fala/linguaxe, terapia física e ocupacional e terapia de integración sensorial.
- Terapia neurolóxica e psiquiátrica especializada para persoas con problemas de conduta extremos e/ou trastorno do movemento. As terapias conductuais inclúen técnicas de educación especial que poden axudar a minimizar os estalidos de conduta na contorna escolar, facendo fincapé no ensino individualizado, as estruturas.... establecendo unha rutina diaria.
- O manexo terapéutico do trastorno do soño. Ensaios de tratamento ben controlados aportaron atención neurolóxica especializada para as persoas con epilepsia e tratamento das crises.
- Tratamento estándar para a enfermidade cardíaca, renal, urológicas, e outros problemas médicos.
- A amplificación auditiva se se identifica a perda de audición.
FONTE: kleefstrasyndrome.org e GeneReviews
CONVÓCANSE AS AXUDAS PARA ADQUIRIR LIBROS E MATERIAL ESCOLAR PARA O VINDEIRO 2016-2017. REMATA O 23 DE XUÑO
ORDE do 27 de abril de 2016 pola que se regula a participación no fondo solidario de libros de texto e se convocan axudas para adquirir libros de texto e material escolar destinadas ao alumnado matriculado en educación primaria, educación secundaria obrigatoria e educación especial en centros docentes sostidos con fondos públicos para o curso escolar 2016/17.
- O prazo para presentar solicitudes iniciarase o día seguinte da publicación desta orde no Diario Oficial de Galicia e rematará o día 23 de xuño de 2016 (este incluído).
EXTRACTO da Orde do 27 de abril de 2016 pola que se regula a participación
no fondo solidario de libros de texto e se convocan axudas para adquirir libros
de texto e material escolar destinadas ao alumnado matriculado en educación
primaria, educación secundaria obrigatoria e educación especial en centros
docentes sostidos con fondos públicos para o curso escolar 2016/17.
APRENDEMOS EN POSITIVO EN 20 PASOS
COMUNICACIÓN
NEGATIVA
1.- Non grites
2.- Non comas rápido!
3.- Outra vez este cuarto está feito un desastre
4.- Canto tempo teño que esperarche?
5.- Onde crees que vas?
6.- Vas caer!
7.- Vas escorregar!
8.- Non corras!
9.- Estou a falarche!
10.- Termínao xa!
11.- Cantas veces teño que dicircho?
12.- Xa non se nin como falarche
13.- Estás xordo?
14.- Es un desastre, todo desordenado outra vez.
15.- Nunca o conseguirás con esta actitude
16.- É demasiado difícil para ti.
17.- Así non chegarás a ningún sitio.
18.- Sempre te estás pelexando cos teus irmáns.
19.- Es un mentireiro
20.- Mátasme a desgustos
COMUNICACIÓN
POSITIVA
1.- Fala en voz máis baixa
2.- Mastica ben a comida
3.- Limpa o teu cuarto, por favor
4.- es hora de irnos, despídeche
5.- Afástache de aí. Báixache, por favor
6.- Ten coidado!
7.- Ten coidado onde pisas!
8.- Camiña amodo!
9.- Escóitame prol favor
10.- es hora de que termines isto, acabouse o tempo
11.- Feixe o que che estou pedindo, por favor
12.- Busquemos unha solución que nos guste a ambos
13.- Escóitame por favor.
14.- Podes ordenar a túa habitación, aínda está desordenada.
15.- Esfórzate máis , podes conseguilo.
16.- Téntao de novo, aínda non o conseguiches pero estou segura que o
lograrás.
17.- Podes conseguilo pero debes cambiar de actitude, depende de ti.
18.- Ponme triste que che pelexes cos teus irmáns.
19.- Isto que acabas de dicir é unha mentira, trata de evitalas.
20.- Cando te portas mal síntome triste.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)