CURTAMETRAXE BASEADA EN HISTORIAS E EMOCIÓNS REAIS CON ADOLESCENTES
CONTROL DO ORDENADOR POLA MIRADA. TOBii
O Tobii PCEye Go é un seguidor visual periférico que mellora a accesibilidade ao equipo con velocidade, potencia e precisión. O dispositivo substitúe ao tato estándar, co que se poderá navegar e controlar un equipo de sobremesa ou portátil a través da mirada.
Como funciona o seguimento de ollos
O seguimento de ollos, ou a interacción da mirada, é unha tecnoloxía que se usa para ver onde está a mirar unha persoa na pantalla dunha computadora. A tecnoloxía tamén se pode usar para controlar un ordenador cos ollos en lugar de usar un teclado e un rato tradicionais.
O seguimento ocular ou a interacción coa mirada non é un concepto novo. Tomouse como unha solución viable para axudar ás persoas con discapacidades físicas e cognitivas a levar unha vida máis rica e máis independente.
Como funciona o seguimento de ollos
Como concepto, o seguimento ocular é un proceso bastante sinxelo.
- O rastreador de ollos envía luz infravermella cercana
- A luz reflíctese nos teus ollos
- Esas reflexións son recollidas polas cámaras do rastreador ocular
- Mediante o filtrado e os cálculos, o rastreador de ollos sabe onde estás a buscar
Tan simple como pode ser o concepto, investiuse unha gran cantidade de tempo e economía para a investigación e desenvolvemento nos rastreadores oculares Tobii Dynavox para que funcionen dunha maneira simple e discreta.
Calibrar para unha mellor precisión
Para que o seguimento dos ollos funcione coa maior precisión posible, o rastreador de ollos debe saber máis sobre os seus ollos. É por iso que necesita facer unha calibración.
Durante a calibración, o rastreador de ollos mide como reflicten os ollos a luz. A calibración realízase seguindo un punto, vídeo ou outro elemento gráfico que se move pola pantalla. Estes datos de calibración combínanse cun modelo exclusivo, da empresa, 3D dun ollo humano, para bríndar unha experiencia de seguimento ocular óptima.
De todas formas, hai xogos e aplicacións máis simples onde a precisión non é tan crítica, e pódense usar sen realizar a calibración. Exemplos disto serían simples xogos de causa e efecto ou outras aplicacións con obxectivos onde sexa doado facer clic.
Como facer clic
Hai tres formas de facer clic cando se usa a interacción coa mirada, e o método dispoñible depende da aplicación que use. A forma en que elixes facer clic tamén depende das túas habilidades.
- Parpadeo: é posible usar o parpadeo como un clic, pero non é a mellor forma de facelo, xa que perde o foco do que se está a mirar.
- Permanecer: enfócanse os ollos nunha área específica durante un número predeterminado de milisegundos, e logo, realízase un clic.
- Conmutar: se pode controlar un interruptor, a miúdo é a forma máis rápida e eficiente de facer clic. Utiliza a mirada para seleccionar onde se desexe facer clic, e logo, presiónase o interruptor para realizar o clic.
Podes mover a túa cabeza libremente
Os rastreadores de ollos Tobii usan un modelo 3D único e moi preciso dun ollo humano. Este modelo contén información sobre a forma física dun ollo e como a luz se reflicte e refracta, entre outras cousas. Con este modelo non necesita manter a cabeza quieta cando usa un rastreador ocular Tobii; de feito, pode mover a súa cabeza libremente sen perda significativa de precisión. Isto é particularmente beneficioso para as persoas con movementos de cabeza non controlados, como aqueles con parálise cerebral.
Os rastreadores de ollos Tobii usan un modelo 3D único e moi preciso dun ollo humano. Este modelo contén información sobre a forma física dun ollo e como a luz se reflicte e refracta, entre outras cousas. Con este modelo non necesita manter a cabeza quieta cando usa un rastreador ocular Tobii; de feito, pode mover a súa cabeza libremente sen perda significativa de precisión. Isto é particularmente beneficioso para as persoas con movementos de cabeza non controlados, como aqueles con parálise cerebral.
FONTE: TOBii Dynavox
RECOÑECEMENTO DE VOZ DE WINDOWS
En moitas ocasións descoñecemos que temos estas aplicacións no noso ordenador e terminamos buscando na internet e descargando unha chea de software innecesario dalgún sitio de dubidosa confianza. O obxectivo deste artigo é evitar este tipo de situacións aos usuarios de Windows para impedir que se encha o ordenador de arquivos innecesarios ou non desexados.
O recoñecemento de voz é unha ferramenta moi potente que nos permitirá controlar o ordenador coa voz. É especialmente útil para persoas con algún tipo de mobilidade reducida, pero tamén pódeo utilizar calquera persoa.
Non necesita unha conexión a internet é unha as súas principais vantaxes fronte aos asistentes de Google e Apple actuais. A primeira vez que se execute haberá que facer un pequeno tutorial no que se explica o funcionamento, ao mesmo tempo que o programa aprende a voz do interlocutor.
O recoñecemento de voz é unha ferramenta moi potente que nos permitirá controlar o ordenador coa voz. É especialmente útil para persoas con algún tipo de mobilidade reducida, pero tamén pódeo utilizar calquera persoa.
Non necesita unha conexión a internet é unha as súas principais vantaxes fronte aos asistentes de Google e Apple actuais. A primeira vez que se execute haberá que facer un pequeno tutorial no que se explica o funcionamento, ao mesmo tempo que o programa aprende a voz do interlocutor.
Outra gran vantaxe fronte a outros programas é que está en todo momento escoitando, polo que podemos activalo ou desactivalo coa voz. Entre os comandos de voz hai unha infinidade deles como o ditado de textos, parar ou reproducir unha canción, pasar á anterior ou seguinte canción, navegar pola web, lanzar unha aplicación, etc. Se no peor dos casos non existe un comando para realizar a actividade desexada, existe a instrución "Cuadrícula de Mouse" que é moi útil para mover o rato pola pantalla.
Esta opción podémola atopar en Todos os programas -> Accesorios -> Accesibilidade -> Recoñecemento de voz de Windows
Esta opción podémola atopar en Todos os programas -> Accesorios -> Accesibilidade -> Recoñecemento de voz de Windows
FONTE: XOMBIT Publicado por Carlos Lopez Gomez en Aplicaciones
Podes usar a voz para ditar texto no teu PC Windows. Por exemplo, podes ditar texto para encher formularios on-line ou podes ditar texto a un programa de procesamento de texto, como WordPad, para escribir unha carta.
DICTAR TEXTO
Cando falas ao micrófono, o recoñecemento de voz de Windows converte as palabras no texto que aparece na pantalla.
1.- Abre o recoñecemento de voz. Para iso, fai clic no botón Inicio, en Todos os programas, en Accesorios, en Accesibilidade e, por último, en Recoñecemento de voz de Windows.
2.- Di "activar o micrófono" ou fai clic no botón Micrófono para iniciar o modo de escoita.
3.- Abre o programa que queres usar ou selecciona o cadro de texto onde queres ditar o texto.
4.- Di o texto que queres ditar.
FONTE: Soporte técnico de Microsoft
SÍNDROME DE MARFAN. RECOMENDACIÓNS EDUCATIVAS E EXERCIZO FÍSICO (II)
O exercicio é importante para as persoas con síndrome de Marfan, xa que xera numerosos efectos beneficiosos:
O déficit na fibrilina (FBN-1) ocasiona un corpo máis débil. Nas persoas afectadas pola síndrome de Marfan requírense algunhas modificacións no exercicio a realizar:
A maioría das persoas con síndrome de Marfan deben facer exercicio de baixa intensidade regularmente (a un nivel aeróbico de traballo no 50-60 % da súa frecuencia cardíaca máxima).
As actividades de baixo impacto deben ser adaptadas para satisfacer os seus requisitos específicos ortopédicos, cardiovasculares e oftalmológicos.
Se non hai evidencia de dilatación da aorta, pódese permitir actividade en niveis superiores de intensidade.
Moi importante a realización de fisioterapia para mellorar o ton muscular, e como sinalabamos anteriormente, a actividade física moderada non traumática (natación) dacordo ao compromiso cardíaco.
A ausencia total do ton muscular e a hiperlaxitud REQUIREN exercicios de fortalecemento.
En xeral, EVITAR ACTIVIDADES RELACIONADAS CON MOITO PESO ou ESFORZO ISOMÉTRICO INTENSO
Non se deben esquecer unha serie de consideracións previas antes de realizar o exercicio físico, como:
As persoas con este síndrome adoitan ter dificultade na visión, polo que a coordinación ollo-mano é máis difícil.
Adoitan tomar medicación, como betabloqueantes, anticoagulantes, polo que hai que evitar actividades de esforzos intensos.
Teñen problemas osteoarticulares como laxitud con tendencia a luxaciones articulares, debilidade física e limitación da mobilidade da columna, polo que hai que evitar actividades de impacto e de alta intensidade.
- Reduce a presión arterial e axuda ao fortalecemento cardiovascular
- Reduce o peso
- Regula o metabolismo e a función dixestiva
- Aumenta a densidade ósea e a masa muscular
O déficit na fibrilina (FBN-1) ocasiona un corpo máis débil. Nas persoas afectadas pola síndrome de Marfan requírense algunhas modificacións no exercicio a realizar:
A maioría das persoas con síndrome de Marfan deben facer exercicio de baixa intensidade regularmente (a un nivel aeróbico de traballo no 50-60 % da súa frecuencia cardíaca máxima).
As actividades de baixo impacto deben ser adaptadas para satisfacer os seus requisitos específicos ortopédicos, cardiovasculares e oftalmológicos.
Se non hai evidencia de dilatación da aorta, pódese permitir actividade en niveis superiores de intensidade.
Moi importante a realización de fisioterapia para mellorar o ton muscular, e como sinalabamos anteriormente, a actividade física moderada non traumática (natación) dacordo ao compromiso cardíaco.
A ausencia total do ton muscular e a hiperlaxitud REQUIREN exercicios de fortalecemento.
En xeral, EVITAR ACTIVIDADES RELACIONADAS CON MOITO PESO ou ESFORZO ISOMÉTRICO INTENSO
Non se deben esquecer unha serie de consideracións previas antes de realizar o exercicio físico, como:
As persoas con este síndrome adoitan ter dificultade na visión, polo que a coordinación ollo-mano é máis difícil.
Adoitan tomar medicación, como betabloqueantes, anticoagulantes, polo que hai que evitar actividades de esforzos intensos.
Teñen problemas osteoarticulares como laxitud con tendencia a luxaciones articulares, debilidade física e limitación da mobilidade da columna, polo que hai que evitar actividades de impacto e de alta intensidade.
Por tanto, DEBEN EVITARSE:
- Deportes competitivos (excepto o golf, que é considerado un deporte suave).
- As actividades que impliquen esforzo excesivo nas articulacións porque poden causar dislocacións ou danos na superficie da articulación.
- Deportes de contacto físico, polo perigo de lesións ósteo-articulares.
- Mergullo, pola repercusión negativa que pode ter a nivel cardiovascular.
- Exercicio extenuante (eleva a tensión arterial e produce contracturas musculares e outras alteracións do aparello locomotor).
Os DEPORTES RECOMENDABLES para afectados pola síndrome de Marfan son actividades de baixo risco, xeralmente con alto compoñente aeróbico e de baixa intensidade: ciclismo, natación, sendeirismo, pesca, Tai Chi, golf .....
Actividade Física
SÍNDROME DE MARFAN. RECOMENDACIÓNS EDUCATIVAS E EXERCIZO FÍSICO (I)
A síndrome de Marfan ten unha serie de problemas médicos que deben ser acomodados na contorna escolar.
Os nenos con síndrome de Marfan poden enfrontarse ás seguintes dificultades :
- Visión deficiente
- Fatiga
- Falta de alento
- Dificultade para soster o lapis e polo tanto escribir
- Dor crónica
- Dores de cabeza
- Restricións á actividade física, incluíndo a cantidade de peso que poden levantar
Debido a estas necesidades especiais, un estudante con síndrome de Marfan pode requirir algunhas medidas no ámbito escolar:
- Primeiro os mestres mestras que traballan con este alumnado deben ter toda a información médica e establecer as actuacións adecuadas en caso de emerxencia.
- A maioría dos afectados son miopes, algúns de gravidade. Ademáis, algúns deles teñen dislocación do cristalino ou desprendemento da retina. O sentar en primeira fila facilita que vexan mellor o encerado ou a pizarra dixital, ou ....... Algúns nenos incluso poden necesitar axudas visuais especiais como pantallas de aumento ou equipos de vídeo. Os estudantes de maior idade quizais desexen usar unha gravadora para complementar os seus apuntamentos de clase.
- A altura excesiva para a súa idade pode crear problemas ao sentar. É imposible aprender en condicións de incomodidade física. Sería de gran axuda se o mobiliario puidese adaptarse.
- Hai que permitir que os estudantes teñan un tempo extra para chegar dun lugar a outro na escola e reducir o exceso de "paseos".
- En relación á escritura poderían necesitar máis tempo para as probas escritas. Os estudantes poderían ditar as respostas en lugar de escribir durante longos períodos de tempo ou usar equipos informáticos que lles permitan escribir menos.
- Algúns estudantes poderían necesitar axustar o seu horario escolar de forma tal que lle permitise máis tempo libre para descansar sen deixar de cumprir os requisitos académicos.
- O alumnado con síndrome de Marfan pode e debe xogar, facer exercicios e estar activos en xeral; só teñen que aprender a ter un pouco máis de coidado. Aínda que o médico sempre debe ter a palabra final acerca de que actividades son seguras.
- Valoraremos se precisa apoio psicológico tanto para o alumno como para a súa familia. Avaliar aspectos positivos do neno e capacidade dos pais de tratalo como un neno como todos con capacidades diferentes. Buscar grupos e literatura de apoio. Na adolescencia, apoiar con educación/hábitos respecto do estilo de vida, limitacións físicas e ocupacionais, sexualidade, reprodución e riscos xenéticos. FONTE Rev. Médica Chile. 134. Pamela Oliva N1, Regina Moreno A2, M. Isabel Toledo G1, Andrea Montecinos Oa, Juan Molina P1.
- A actividade física debe ser personalizada segundo as condicións ortopédicas e oftalmolóxicas de cada un. Deben existir directrices para as actividades baseándose no problema cardiovascular. En xeral as persoas con Síndrome de Marfan deben evitar actividades que involucren esforzos isométricos como levantamento de pesas, escalar alturas pronunciadas, e outros. Múltiples repeticións dun exercicio con pouca resistencia son mellores que poucas repeticións con moito esforzo. En aeróbicos non debe pasarse do 50% de capacidade. Se a persoa está a tomar un beta-bloqueantes deberá manter o seu pulso baixo as 100 pulsacións por minuto. Se non toma beta-bloqueantes, debe mantelo baixo 110 pulsacións.
Debido a que se ven diferentes, os estudantes con síndrome de Marfan poden ser moi conscientes de si mesmos e as súas ¨diferenzas¨ e con frecuencia son branco de burlas e acoso escolar. É importante que os mestres sexan conscientes disto e tomen medidas para tratar de evitalo. Debido a que as burlas a miúdo proveñen da ignorancia, a educación dos outros estudantes sobre a síndrome de Marfan pode axudar a previr as burlas e o acoso.
En canto á estimulación temperá Consideramos que tal vez o máis importante sexan os xogos que traballen a motricidade, principalmente a grosa, para conseguir manter o mellor ton muscular posible, e dentro destes consideramos moi interesante os que leven movementos amplos de membros superiores que á vez de traballar a forza dos brazos traballen a musculatura da caixa torácica.
Doutra banda, en caso de haber afectación da vista recomendamos, ben xogos de estimulación visual que minimicen esta afectación se é posible, ou ben xogos que desenvolvan o resto dos sentidos.
Xogos para unha estimulación cognitiva precoz, de categorización, lóxica, memoria ou causa-efecto poden minimizar problemas posteriores. Seria importante xogos que eviten o illamento social, así como xogos de logros que incrementen a autoestima.
Sobre todo, lembremos que os nenos necesitan ser nenos. Os nenos con síndrome de Marfan necesitan xogar e rirse, e saber que son moitas máis as cousas que poden facer que as que non poden facer.
FONTE: FUN4US
PREPARACIÓN DA ESCRITURA
Aspectos a ter en conta para a preparación da escritura
Cruzar a liña media: Ha de ser cómodo para o neno chegar coas extremidades ao hemicorpo contrario. Se o neno cambia de mans ou da patadas a unha pelota con ambos os pés sen mostrar un dominio de pé ou man, podemos probar con movementos de baile onde brazos e pernas cruzan o corpo; pintar nun caballete con só unha man.... etc.
Agarre do lapis: debe ser correcto. Temos varias entradas para este fin: Agarro o útil de escritura (I). Agarro o lapis (II). Vídeo; prensión do lapis (I). Vídeo; prensión do lapis (II).
Coordinación óculo-manual: ollos e mans traballan xuntos para realizar unha tarefa como, atrapar unha pelota ou saltar para tocar as burbullas que se están a soprar...., etc.
Integración bilateral: usando as dúas mans xuntas para lograr un obxectivo, onde unha man é a protagonista e a outra, axuda. Por exemplo, abrir un frasco, afiar un lapis, cortar papel.....etc.
Manipulación de obxectos: Fomentar a independencia daralles aos nenos moita máis práctica para usar as súas mans cunha eficiencia crecente. Por exemplo, necesitan poder usar efectivamente o seu cepillo de dentes, o cepillo de pelo, lapis de cores, culler e garfo.....,etc
Percepción visual: o cerebro necesita interpretar o que ven os nosos ollos. A discriminación visual é unha habilidade esencial para ser un bo lecto-escritor. Os nenos deben ser capaces de distinguir entre letras que parecen similares para comprender que estas pequenas diferenzas causan un cambio no significado. Hay palabras ecritas moi parecidas que significan cousas moi diferentes.
Distinguir entre obxectos comúns axuda aos nenos para comezar a buscar estes pequenos detalles e iso daralles unha maior confianza cando estean a aprender a ler e escribir.
Dominio manual: o desenvolvemento dunha man preferida para a maioría das actividades, como debuxar ou cortar.
Poden clasificar, botóns, pequenas cunchas, ......., en grupos por cor ou tamaño. Isto é claramente un precursor para aprender a soster un lapis!
Unha das mellores maneiras de facelo é xogando con obxectos pequenos que son demasiado pequenos para sostelos cos 5 dedos.
Vocabulario espacial e temporal: palabras que a miúdo se utilizan cando os nenos aprenden a escribir letras, como arriba, abaixo, detrás, ao redor ..., é dicir, os denominados conceptos básicos.
FONTE: Adaptación de Punto de aprendizaje temprano de Liz
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)