LECTURAS: ABRÁZAME TAN FUERTE QUE ESPANTES LA SOLEDAD

Dar un abrazo é un xesto moi sinxelo. Pero, preguntácheste canto dano pode facernos a falta de abrazos? Canta angustia pode sentir un neno ao que se lle nega ese intercambio humano, esa mostra de afecto? 

Precisamente, esa é a idea sobre a cal escribiu SIMONA CIRAOLO, dando lugar a un precioso libro ilustrado que fala dunha familia cuxos membros cren que as expresións emocionais son un signo de debilidade.

O personaxe principal é Felipe, un mozo cactus que só quería un pouco de afecto para ser feliz. Con todo, na súa familia todos crían que un abrazo era símbolo de debilidade.
Profundamente insatisfeito, un día atopa a un enorme globo amarelo no medio do deserto. O globo era valente e seguro. Con todo, aquela relación tan desigual estaba abocada ao desastre.
Felipe sentía unha gran dor por perder ao seu amigo, pero ninguén na súa familia comprendíalle nin foi capaz de consolalo. Ao contrario, todos lle reprenderon e gritaron. 
Ao chegar a este punto de inflexión emocional, farto de tanta frialdade e incomprensión, Felipe abandona á súa familia e vai en busca de alguén que lle queira e entenda. Tristemente, todo aquel con quen se topa rexéitalle, búrlase, asústase... Moi pronto o mozo cactus dáse conta de que non é benvido.
Así, termina só. Ao comezo non goza desa soidade que enriquece a alma senón dunha soidade forzada que lle fai cada vez máis dano, xerando angustia e amargura. Pero, co paso do tempo aprende a vivir en soidade e ata goza da súa propia compañía. 
Entón ocorre o milagre: escoita o pranto dunha roca, un pranto desolador que transmite unha profunda soidade. 
Felipe non ten que pensar, sabe exactamente o que ten que facer: darlle un abrazo.



Aínda que "Abrázame" é un libro infantil, o certo é que o seu ensino traspasa as fronteiras da idade. De feito, trátase dunha historia de Crecemento Persoal, onde o seu protagonista ten que recompoñer os pedazos rotos e sobrepoñerse a unha infancia marcada polo distanciamento emocional dos seus pais.


Se sabemos ler entre liñas e non nos limitamos a realizar unha interpretación superficial, descubriremos que os seus ensinos son moi profundos:

- Por moito dano que nos fixeran, temos a capacidade de sanar e seguir adiante, ata atopar aquilo que ansiamos e merecemos.

- A desesperación e a angustia poden levarnos a establecer relacións inadecuadas nas que ambos sairemos feridos.

- Só cando nos aceptamos, cando nos queremos tal como somos e aprendemos a gozar da nosa compañía, podemos establecer relacións sás e satisfactorias cos demais. 

Esta historia alegórica tamén é unha celebración á "suavidade interior" nunha cultura que fomenta un exterior espiñento. Trátase dun conto que nos lembra que a pesar das circunstancias, sempre temos opcións, e que a nosa incapacidade de darnos conta diso é probablemente nosa maior limitación.
FONTE: Rincón de la psicología

GRAZAS PROFES


REMATA O CURSO, NON SIN ANTES DARVOS AS GRAZAS POLA VOSA COLABORACIÓN E O BO TRABALLO.

O VINDEIRO CURSO SEGUIREMOS COA ÁRDUA TAREFA COA QUE ESTAMOS COMPROMETIDOS E COMPROMETIDAS.

¡QUE DISFRUTEDES DAS MERECIDAS VACACIÓNS!


USO DOS DISPOSITIVOS MÓBILES NAS AULAS DE PT E AL




Selección de aplicacións para o uso da tableta, atendendo ás habilidades nas que interveñen os mestres de apoio.








Experiencias para a atención á diversidade 

na aula


FONTE:EDUGA. Revista galega do ensino. Xunta de Galicia

COMUNICACIÓN DE MALAS NOTICIAS E O PROCESO DE DÓ. PAUTAS DE INTERVENCIÓN NO CONTEXTO EDUCATIVO






Revista EDUGA. GIPCE (grupo profesional de psicólogos e psicólogas especializados na atención psicolóxica en momentos de catástrofe e emerxencias. Pertencen ao Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia)

COMUNICACIÓN DE MALAS NOTICIAS E O PROCESO DE DÓ. PAUTAS DE INTERVENCIÓN NO CONTEXTO EDUCATIVO


Revista EDUGA. GIPCE (grupo profesional de psicólogos e psicólogas especializados na atención psicolóxica en momentos de catástrofe e emerxencias. Pertencen ao Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia)

COMO AXUDAR AO MEU FILLO DISLÉXICO

Como axudar ao meu fillo con dislexia desde casa.
FONTE: El rincón de aprender

ATENCIÓN, MEMORIA, DISCRIMINACIÓN VISUAL. RECURSOS

Todo aprendizaxe implica un período de atención sobre o estímulo, aspecto que tentamos favorecer con este recurso.

No chaveiro, o alumno atopará diferentes modelos realizados cos palitos. Despois de observar o modelo durante uns segundos, o neno deberá reconstruílo de memoria.


FONTE: Maestros con ilusión

PROTOCOLO DE EVACUACIÓN PARA PERSOAS CON DISFUNCIONALIDADE MOTORA

INFORME FINAL DE AUDICIÓN E LINGUAXE

Proposta feita polo CREENA (Navarra)

POR CATRO ESQUINIÑAS DE NADA, ADAPTADO EN PICTOGRAMAS


FONTE: La sonrisa de Arturo

O CHICLE DE GABRIELA

Esta historia é desas que merece a pena ler, non só polo seu contido, senón tamén polo seu fin que é colaborar coa Asociación Astrapace (Asociación para el tratamiento de personas con PC y patologías afines. Murcia).

"O chicle de Gabriela", escrito por Mirian López Manceobo e ilustrado por Alvaro Pena, da editorial Brote Brote, mergúllanos nunha historia máxica, chea de emocións e empatía.

Este conto ábrenos os ollos á diversidade e ás necesidades especiais dunha peque que é acompañada pola súa irmá ao longo de todo o relato.

María Dores ten dúas fillas, e impulsada pola súa amiga Mirian, vese animada a relatar parte da súa historia e a das súas peques para recadar diñeiro e colaborar coa asociación citada.


DESCRICIÓN

Gabriela ten unha irmá maior, Mª Dolores, a cal camiña diferente ao resto segundo Gabriela. Por iso ela quere axudar á súa irmá para camiñar como os demais.

Ocórreselle pegarlle un chicle na sola para que Mª Dolores poida camiñar correctamente e se sinta máis segura e estable.


Os seus pais tras tantos días observando o chicle baixo a sola de Mª Dolores, pregúntanlle ás nenas polo que está a suceder e Gabriela explícalles que quere axudar á súa irmá para camiñar mellor e o chicle conségueo.

Os seus pais rin ao ver o que Gabriela pode ingeniar para axudar á súa irmá, e explícanlle cal é a relidad desta: "Mª Dolores é especial, a máis especial", dinlle.

Ademais engaden que Mª Dolores ten unha discapacidade, que lle impide empregar completamente a súa cabeciña, como din os seus pais, e isto fai que teña que traballar para adquirir certos procesos e estadíos do desenvolvemento que o resto de peques adquiren de maneira innata.

Aínda así Mª Dolores sairía sempre co seu chicle baixo a sola do zapato.


A historia termina un tanto aberta, xa que ao final do relato engádese que Gabriela ten un pequeno buraquiño no corazón e por iso lévana ao hospital, co que a súa irmá maior pídelle ao médico que llo arranxe cun chicle.

VALORES

Este conto cheo de ilustracións cheas de cor e alegría, transmítenos unha gran moralexa.

Aos ollos do neno, as diferenzas non son iguais que aos do adulto. os nenos son capaces de empatizar cos seus iguais sen apreciar as diferenzas nin darlles a importancia que lles dá o adulto, xa que non son conscientes das consecuencias que estas teñen.

Ademais da empatía podemos apreciar como a capacidade de resolucion de conflitos é parte esencial do conto, xa que na primeira parte Gabriela está a pensar como resolver a forma de camiñar da súa irmá de mil maneiras.

Tamén apreciamos como o optimismo é a base desta historia, onde algo tan simple e absurdo como un chicle, pode solucionar un asunto tan importante para as dúas irmás.

Obsérvase como cada aspecto que podería ser un problema desde o punto de vista do adulto (cáenselle os gusaniños, non camiña ben, pégase ao chan polo chicle...) para as irmás é motivo de risa, confidencias e anécdotas. A complicidade entre elas é enorme e o relato transmíteo de principio a fin.


Mentres a familia permaneza unida, non haberá maior problema que buscar unha solución xuntos e apoiarse entre todos. Ademais destácase a atención temperá e o traballo das habilidades de desenvolvemento, xa que Mª Dolores necesita traballar nas diferentes áreas de desenvolvemento para adquirir novos coñecementos que outros peques adquiren de forma espontánea e natural, sen necesidade de traballar neles.

Podemos empezar a lerllo aos nosos peques a partir dos 3-4 aniños, simplificando ou acurtando un pouquiño o relato e facéndolles partícipes deste.

É un conto que nos fai sentir, percibir a vivencia desta familia e vivir con optimismo un relato sobre diversidade e discapacidade.



Podedes comprar o conto aquí e estaredes a contribuír coa Asociación para el tratamiento de personas con PC y patologías afines. Murcia ademais de engadindo un título fabuloso á vosa biblioteca.

https://www.tutete.com/tienda/es/96_xoguetes?libros/223_libros/16829_o-chicle-de-gabriela.html


FONTE: Atención temprana y estimulación

AGASALLO PARA UN FIN DE SEMANA CALQUERA. VÍDEO

Felicito a Rui, a súa mamá e ao seu papá. Pero..... tamén á "inventora" desta idea preciosa, Uxía, tía e madriña de Rui. Grazas por tanta sensibilidade.
FONTE: YOUTUBE.- Animación de Carlos Lago (O Terser Home) para Con de tres pés, sobre unha idea de Carlos Blanco e o tema do mesmo nome de Ruí Sío e Magín Blanco recollido no albúm "María Fumaça", incluído na coleción Sonárbore, Editorial Galaxia, 2011

ESTIRAMENTO E ELONGACIÓN DOS MÚSCULOS ADUCTORES. FISIOTERAPIA

Exercicio de estiramento ou flexibilización para os músculos aductores das pernas, situados na zona interna das coxas inseríndose na íngua ou pube.



PÉ EQUINOVARO. DICCIONARIO

O pé equinovaro ou pé zambo é unha malformación ao nacer que se pode corrixir co método Ponseti. O tratamento do pé equino varo require de diferentes fases pero no 97% dos casos permite unha corrección total do pé.

PARÁLISE CEREBRAL. VÍDEO INTERESANTE

Uha pequena axuda para as familias

FONTE: FUNDACIÓN PREVENT.

O MEU BEBÉ TEN PARÁLISE CEREBRAL. GUÍA PARA PAPÁS PRIMERIZOS


FONTE: ASPACE Granada

NOVO DICCIONARIO ARASAAC SOBRE A PRAIA





Novo Diccionario en imaxes ARASAAC sobre a praia




Máis diccionarios ARASAAC: A Granxa, aseo, conceptos básicos, medios de transporte.....

O PERIODISTA A. ABERASTURI ESCRIBE SOBRE O SEU FILLO CON PARÁLISE CEREBRAL




O periodista Andrés Aberaturi, publica "¿Cómo explicarte el mundo, Cris?". 




Cris é o fillo de Andrés Aberasturi, ten 36 anos, un biberón rosa e unhas mans pequenas. É unha das 120.000 persoas con Parálise Cerebral que hai en España.

En "Cómo explicarte el mundo, Cris", Andrés Aberasturi, escribe a queimarroupa sobre o seu fillo.
FONTE: El mundo

IMPLEMENTAR SAAC NA AULA

QUE FACER NA ESCOLA ANTE UNHA CRISE EPILÉPTICA

 Sería importante que varias persoas do centro estean familiarizadas con elas xa que as crises poden darse en diferentes espazos do centro (comedor, recreo, autobús).

É aconsellable que os compañeiros do neno saiban o que é a epilepsia e que pidan axuda a un adulto se a crise prodúcese sen un preto. O máis acertado é falar abertamente coa colaboración do neno e os seus pais. Algúns pais prefiren que non se saiba que é o seu fillo quen ten epilepsia. Nestes casos, pódese falar da epilepsia en diferentes materias, como en Coñecemento do Medio explicando como funciona o cerebro, en Educación para a Cidadanía, con cursos de primeiros auxilios ou través de contos cos máis pequenos.

Ao finalizar a crise, recoméndase rexistrar información que poida ser relevante para o neurólogo e que será entregada aos pais. 

Outro dos aspectos que nos preocupan aos profesores é saber cando hai que chamar a unha ambulancia. Só será necesario facelo se:
Cremos que é a primeira crise do neno.
Se a crise tónico-clónica dura máis de cinco minutos.
Se se produce unha serie de crise sen que o neno recupere a consciencia entre elas. 
Se o neno férese durante a crise.
Se cremos que pode necesitar atención médica urxente (status epiléptico).
QUÉ FACER ANTE UNHA CRISE EPILÉPTICA NO AULA
Ausencias
  • Rexistrar a hora e frecuencia para comprobar se xurde un patrón.
  • Pasar a información aos pais.
  • Tranquilizar ao alumno.
  • Retomar a tarefa lembrando as instruccións.

Crise tónico clónica
  • Permanecer en calma. 
  • Evitar que o alumno se dane: retirar obxectos.
  • Colocar algo brando baixo a súa cabeza.
  • Non suxetar ou mover ao alumno se non hai perigo.
  • Non poñer nada na súa boca.
  • Axudarlle a respirar colocándoo en posición de recuperación ao rematar a crise.
  • Permanecer con él mientras dure a crise.
  • Se é máis de 5 minutos chamar a unha ambulancia ou administrar o tratamento de emerxencia.
  • Calmar e orientalo. 
  • Decirlle que tivo unha crise e que está seguro.
  • Non darlles nada de comer ou beber ata que non se recupere.
  • O neno pode necesitar un periodo de descanso no colexio ou na casa e incorporarse a clase cando estea preparado.
  • Reistrar e informar aos padis sobre o ocurrido.

Atónicas
  • É recomendable o uso de cascos protectores

Mioclónicas
  • Falar calmadamente e tranquilizar ao alumno.
  • Rexistrar a hora e o número de crise.
  • No caso de terse feito dano tratalo axeitadamente.

Crise parcial simple.
  • Falar calmadamente e tranquilizar ol alumno.
  • Rexistrar a hora e o número de crises.

Crises parciais complexas
  • Non inmovilizar ao alumno.
  • Apartar obxectos perigosos e guialos a zonas seguras.
  • Falar con calma e tranquilizarle.
  • Rexistrar a hora e o número de crises.

FONTE: Oratio Orientation

COMO AFRONTAR A EPILEPSIA. GUÍA PARA FAMILIAS

50 RESPOSTAS SOBRE A EPILEPSIA E CRISES EPILÉPTICAS

GUÍA ÁPICE SOBRE EPILEPSIA

Os catro últimos capítulos desta guía fan alusión a:
  • Aspectos sociais da epilepsia
  • Axuda psicológica
  • Pedagogía y epilepsia
  • El alumno con epilepsia en el aula

FONTE: Asociación Andaluza de epilepsia

GUÍA DE APOIO PARA O MANEXO DA EPILEPSIA

Guia de apoio á Epilepsia. Consellos para o manexo da epilepsia


COÑECER A EPILEPSIA. VÍDEO

A campaña divulgativa "Coñecer a Epilepsia fainos Iguais" foi galardoada pola Sociedade Española de Neurología (SEN) polo labor social que está a facer ao fomentar o coñecemento da epilepsia en nenos e adolescentes, e contribuír a normalizar unha enfermidade que aínda segue sendo un tabú para gran parte da sociedade. Por iso outorgáronlle o Premios SEN Epilepsia 2015 na modalidade social.

FONTE:  Vivir con epilepsia

EPILEPSIA, GUÍA DE INTERVENCIÓN NO AULA




Cunha linguaxe sinxela e unhas ilustracións didácticas de José María Galego, preténdese que a epilepsia deixe de ser un estigma nos colexios e que os profesionais podan afrontala da mellor maneira posible. Os textos son de Mónica García Establés, Víctor do Toro Alonso e Andrea Uceda Alonso.




Guía de intervención no aula para alumnado con epilepsia

FONTE: ProfePT

O BUCEO ADAPTADO CHEGA A VIGO

Os alumnos da escola do AMFIV terán este sábado, 10 de xuño, un bautismo de mergullo.

O Club Amfiv organiza este sábado pola tarde unha xornada de iniciación ao mergullo. Na xornada, que se celebrará no Ximnasio Athenas, participarán alumnos da escola deportiva municipal de natación do AMFIV. No evento colaboran a Escola "Soporte Vital", o Ximnasio Athenas e a escola de mergullo "Ollo do Mar".
Ademáis, segundo informa o club vigués, o domingo pola mañá os integrantes do AMFIV participarán na última xornada da liga Escolar de Natación.
Esta xornada de iniciación ao mergullo xorde case por casualidade. Aínda que a Escola "Soporte Vital" tiña pensado organizar esta actividade non lograron os apoios necesarios para levalo a cabo.
Fran Ferreira, responsable da escola comentoulle a idea á xogadora do AMFIV, Vicky Pérez. "Cando lla expliquei mostrouse entusiasmada e rapidamente comentoume que formaba parte dun club, o AMFIV, e púxome en contacto co seu presidente. A partir de aí as cousas fluíron rapidamente e fóronse sumando vontades de xente que querían colaborar como Daniel Rotea e o Ximnasio Athenas ou Xan Gasalla e a Escola de Mergullo "Ollo do Mar" para que finalmente se poida levar a cabo a actividade", explica Ferreira, técnico acreditado tanto en mergullo como en mergullo adaptado.

Ademais, a Escola "Soporte Vital" realizará un Obradoiro de Reanimación Cardio Pulmonar. Unha actividade dirixida tanto aos propios alumnos da escola do AMFIV como aos seus familiares, voluntarios da entidade ou representantes doutras asociacións de discapacitados.
FONTE:dxtadaptado.com 

BOTELLAS SENSORIAIS FERRAMENTA DE ESTIMULACIÓN

As botellas sensoriais son botellas de plástico que enchemos con obxectos que estimulan a curiosidade dun neno. Poden ser educativas, temáticas ou simplemente para a diversión. 

Se as temos recheas con auga e obxectos que se moven no seu interior ao axitar, conseguimos un efecto calmante ao colocalas sobre unha mesa e ver como os obxectos se recolocan ao "caer".

Se as axitamos diante da mirada do neno, podemos lograr seguimento cos ollos e/ou propiciar que estendan os seus brazos para collelas.

Hai innumerables formas de facelas. A continuación se vos ofrecen moitos modelos moi fáciles de facer, grazas á colaboración das Hierbitas. Podemos facelas con auga ou secas.



FACER BOTELLAS SENSORIAIS
Comeza cunha botella de plástico limpa, baleira. Retira a etiqueta, garda a tapa. Unha vez que enchas a botella, pega a tapa na parte superior con pegamento branco ou quente. Coloca cinta ao redor da tapa para maior seguridade despois de que o pegamento se secara.

IDEAS DE USO
Enche unha cesta cunha ampla variedade de botellas sensoriais, e colócaa nun centro de xogos ou de aprendizaxe. Ou ben, fai só unha para que o neno poda comprender mellor un aspecto que lle esteas ensinando: na lección sobre o océano, por exemplo, pode ilustrarse cunha botella sensorial de onda ou unha botella chea de area e pequenas cunchas. Anima aos nenos a rodar, axitar e explorar as botellas.
Tamén podes reforzar os conceptos numéricos, letras e cores pedindo ao neno que conte o número de canicas dunha botella, ou que atopen artigos na botella que comecen con unha letra determinada......
                                                                                                           FONTE: El sonido de la hierba al crecer


E..... se queres facer unha botella sensorial magnética pica AQUÍ
FONTE: El aula de los soles




EXERCIZOS PARA MELLORAR AS DISFEMIAS

Os exercicios que expoñemos a continuación, para a tartamudez, estarán enfocados a reducir as aparicións dos bloqueos que se dan na fala.

Lembremos que a tartamudez é un trastorno da comunicación e non un trastorno da linguaxe que está caracterizado por bloqueos no fala que poden ir acompañados de tensión muscular.

Que tipo de exercizos se realizan para mellorar a tartamudez?

Abordaranse desde os seguintes 5 puntos, en termos xerais:

  • Relaxación
  • Respiración
  • Ritmo
  • Contorna
  • Aspectos psicolóxicos
  • Exercicios de relaxación para a tartamudez

O obxectivo da relaxación será que o alumnado tome consciencia do que significa estar ou non relaxado. Estes exercicios axudarán a diminuír a tensión muscular para que o paciente aprenda a controlala.


Existen diversos exercicios de relaxación:

Exercicios de relaxación para nenos con tartamudez.

Relaxación de Koeppen: é unha técnica de relaxación parecida á de Jacobson pero na que predomina a imaxinación para que aos nenos lles sexa máis sinxelo realizalos. O neno imaxina que ten un limón nas mans e que debe espremelo, que é un gato e tense que estirar como el, etc.

Exercicios de respiración para disfemia

O obxectivo destes exercicios de respiración é que o paciente controle e domine a coordinación fono-respiratoria.

A respiración é un proceso moi importante na fonación. As persoas con esta dificultade na fala cortanna por unha mala respiración. A máis adecuada é a costo-abdominal, esta respiración tamén se denomina espiración completa xa que nela interveñen o diafragma, a musculatura abdominal e as costelas. Trabállase deitado. Colocaremos no abdome do paciente un obxecto, un libro por exemplo, para que poida observar a súa respiración, ao ver como sobe e baixa o obxecto. Traballarase primeiro sen fonación, tan só respirar e expirar. Cando o alumno controle a respiración sen son, poderemos comenzar a practicar a respiración coa fala.

Exercicios de ritmo para a tartamudez


A familia de alumnado con este trastorno, é moi convinte que estea implicada no proceso e colaborar na corrección, por exemplo, falándolle con frases curtas, con máis prosodia e control. Ademáis de lembrar deixar tempo ao neno para que exprese o que pensa, sen présas nin abafos

O ritmo deste tipo de alumnado pódese traballar con:

Enmascaramento: enviar un ruído ao oído do alumno/a, de modo que enmascare a súa fala. Esta técnica corta a retroalimentación negativa, oen mal articulan mal.

Fala prolongada: consiste en que o alumno/a alongue as vogais das palabras xa sexa en posición inicial, media ou final.

Fala gesticulada: esta técnica consiste en apoiar a fala en xestos naturais, que faciliten a fluidez verbal. Axuda a facer a conversación máis real e a darlle máis fluidez.

Todos estes exercicios axudan a eliminar os bloqueos do alumnado disfémico, máis adiante. Cando o paciente xa teña interiorizado os exercicios de respiración, relaxación e ritmo, poderemos pasar a exercicios máis complexos aínda que sempre partindo da base da respiración, relaxación e ritmos adecuados.

Exercicios na contorna.

Na intervención do alumnado con disfemia, será de gran axuda fomentar e crear unha contorna adecuada dando pautas á familia, ao colexio en caso de nenos pequenos,  e se os nenos son maiores tamén se lle poden dar pautas para que poidan tentar controlala.
É moi importante que cando coñezamos a alguén con problemas da fala deste tipo, lle deamos o tempo suficiente para poder expresarse.

Exercicios do aspecto psicolóxico para a tartamudez

Estes exercicios sería convinte que foran traballados polo orientador a través dun programa  que lle axude a fomentar unha adecuada imaxe de si mesmo, facéndolle ver os seus puntos fortes así como alentalo hacia o esforzo e mellora diarios. Debemos darlle estratexias para axudalo a diminuír a ansiedade, desenvolver seguridade en si mesmo, aumentar a autoestima, etc.

Outros exercicios ou recomendacións 

  • Durmir 8 horas diarias.
  • Non comer alimentos picantes.
  • Non inxerir en bebidas estimulantes; café, coca-cola, té, etc.
  • Non ver demasiados debuxos ou películas agresivas xa que adoitan xerar unha gran tensión.
  • Se coñecemos a algunha persoa con este trastorno da fala, sexa adulto ou neno lembremos:

"É máis importante fixarse no que a persoa está a dicir que en como o está a dicir."

  • Hai que ter paciencia deixando que se exprese tranquila e relaxadamente.

FONTE: Jessica Piñeira Díaz

GUÍA PARA DOCENTES SOBRE DISFEMIA

Despois dun breve paréntese, continuamos ofrecéndovos recursos que faciliten a vida do noso alumnado con Discapacidade Motora e sobre todo, intentando mellorar a súa calidade de vida.


FONTE: Fundación Española de la Tartamudez

ATA O VINDEIRO VENRES

Por favor, ata o vindeiro venres non me esperedes, non podrei estar con vós.

Grazas por esperarme.

GUÍA PARA DOCENTES SOBRE A DISFEMIA


FONTE: Fundación española de la tartamudez

PROGRAMA DE SAÚDE INFANTIL E ADOLESCENTE


FONTE: Consejería de Sanidad y Consumo. Junta de Extremadura

AXUDAS PARA A MARCHA NA PARÁLISE CEREBRAL


FONTE: Alberto Bermejo

TRATAMENTO DA HIPOTONÍA

Hipotonía ou debilidade dos músculos e falta de ton muscular son un síntoma dunha condición subxacente en lugar dunha entidade da enfermidade en si mesma. A terapia consiste en tratar os síntomas, así como as condicións subxacentes.


EQUIPO DE TERAPIA
O equipo de terapia é xeralmente multidisciplinario. Debería incluír:
  • pediatra
  • neurólogo
  • cirurxano ortopeda
  • Especialista de peito
  • Especialista de corazón
  • fisioterapeuta
  • terapeuta ocupacional 
  • logopeda
  • conselleiros xenéticos, ás veces


FISIOTERAPIA
A fisioterapia regular é importante para mellorar o ton muscular e previr contracturas.
Pretende mellorar a postura e a coordinación e fortalecer os músculos ao redor das articulacións das extremidades para proporcionar máis estabilidade e apoio.



TERAPIA OCUPACIONAL


Terapia ocupacional axuda a pacientes nas actividades da vida diaria.
Por exemplo, habilidades coas mans e dedos centrándose en mellorar a destreza para alimentarse, para vestirse etc..






TERAPIA DA FALA E DA LINGUAXE
A terapia da fala e da linguaxe recoméndase aos pacientes que teñen voz pero teñen problemas debido á hipotonía.
Esta terapia axuda a desenvolver mellor o control dos músculos da mandíbula e da boca.



RESPIRACIÓN ASISTIDA
Os pacientes con hipotonía, a miúdo, sofren de dificultades para respirar durante a noite debido á perda de ton muscular.
Estes pacientes precisan respiración artificial asistida e ventilación a través de máquinas.
Son pacientes sensibles a padecer o risco de infeccións respiratorias repetidas que necesitan ser tratados. A vacina contra a gripe anual é a mellor aliada (con recomendación médica)

EXAME ORTOPÉDICO
A revisión ortopédica anual, é importante para comprobar se hai deformidades espinais, luxación de cadeira, debilidade común, desplazamento dunha articulación por estiramento de tecidos brandos (subluxación), ou calquera outro trastorno que reduza a movilidade articular afectando a biomecánica corporal.
Algúns pacientes poden necesitar órteses e/ou procedementos cirúrxicos para mellorar o movemento e o apoio das extremidades.

AS INTERVENCIÓNS DE ALIMENTACIÓN
En bebés e nenos con hipotonía severa e dificultade na alimentación, poden ser necesarias intervencións para implementar tubo de alimentación ou botón gástrico.
O mantemento do peso ideal e unha nutrición adecuada é unha parte importante do proceso.


TERAPIA PARA TRASTORNOS XENÉTICOS QUE PODEN PROVOCAR HIPOTONÍA

Trastornos xenéticos como a síndrome de Down, síndrome de Prader Willi, síndrome de Marfan, síndrome de Ehler-Danlos etc. non sempre teñen tratamento específico.
Estas condicións con hipotonía poden tratarse sintomáticamente con terapia física e ocupacional.
Debe ofrecerse asesoramento xenético aos pais con respecto a futuros embarazos.


OS TRATAMENTOS NON SON SEMPRE NECESARIOS
Os bebés prematuros que nacen con hipotonía, a miúdo, recuperan por si mesmos a medida que van crecendo, aínda que hai que estar moi vixiantes cara as infeccións, sepsis e dificultades de alimentación.
A hipotonía que poden presentar algún bebés sen ningunha causa específica denomínase hipotonía congénita benigna a miúdo non necesitan ningún tratamento á parte de terapia física e ocupacional.

                     
                    FONTE: Olga Sierra Cuadrillero  de Dr. Ananya Mandal, MD. Editado por Cashin-Garbutt, BA Hons