Pola igualdade de oportunidades, a visibilidade, a accesibilidade universal....... en educación ********* RECURSOS disfuncionalidade motora
PSICOMOTRICIDADE E MOTRICIDADE
▼
VENTA DE XOGUETES DISCAPACITADOS. Noticias.
Un grupo de pais, con fillos con algunha disfuncionalidade, fartos de non atopar xoguetes que se pareceran aos seus fillos, comenzaron unha campaña para que as empresas se ocuparan deste tema e comenzaran a fabricalos coa finalidade de que, por fin, os seus fillos pudéranse sentir identificados co seu xoguete preferido.
A campaña convertiuse en viral e agora hai algunha empresa interesada.
Makies é unha compañía que se sensibilizou con este tema e xa diseñou bonecas con cicatrices e que usan audífonos e lentes.
Fuente: Bebes y más
GUÍA DE RECURSOS ANEAE. AXUDAS.
- SOFTWARE Y HARDWARE PARA N.E.E. Empresas e Institucións que distribúen para NEE. Fco. Javier Soto Pérez.
- Guía multimedia de recursos educativos para alumnado con NEE. MECeD
- Guía de recursos para alumnado con discapacidad. MECeD
- Guía de ayudas a la discapacidad. MECeD
- Pregúntame sobre accesibilidad y ayudas técnicas. IMSERSO
- Necesidades Específicas de Apoio Educativo. Junta de Andalucía
- Enfermedades raras y crónicas. Junta de Andalucía.
- Discapacidade Intelectual. Junta de Andalucía.
- Síndrome de Down. Junta de Andalucía.
- Guía de atención educativa al alumnado con discapacidad intelectual. J. Andalucía.
- Buenas prácticas. La tarea de cuidar: higiene postural, movilidad y transferencia. Manual para cuidadores/as
- Guía de apoyo técnico pedagógico. NEE asociadas a discapacidad intelectual y retraso en el desarrollo
ADRENOLEUCODISTROFIA LIGADA AO CROMOSOMA X. Diccionario
DEFINICIÓN
A Adrenoleucodistrofia ligada ao cromosoma X (ALD-X) é un grave trastorno xenético progresivo, que afecta ás glándulas suprarrenais, a médula espinal e a sustancia blanca do Sistema Nervioso. Coñeceuse no 1923. No 1971, o Dr. Michael Blaw púxolle o nome actual de adrenoleucodistrofia: "adreno" referíndose ás glándulas suprarrenais;” leuco" á sustancia branca do cerebro, e ”distrofia" que significa crecemento ou desenvolvemento anormal..
BIOQUÍMICA
É unha enfermidade metabólica hereditaria, de almacenamento, na que un defecto nunha enzima específica fai que se acumulen os ácidos grasos de cadena moi longa (AGCML) nos texidos do corpo, especialmente no cerebro e nas glándulas suprarrenais. En definitiva, a vaina de mielina que rodea os nervios destrúese causando problemas neurolóxicos, e o mal funcionamento das glándulas suprarrenais.
EVOLUCIÓN CLÍNICA
A ALD-X pódese presentar en varias formas. A clásica preséntase na infancia, é a máis grave. Polo xeral afecta aos nenos entre 4 e 10 anos de idade. Aproximadamente o 35% dos pacientes con ALD-X desenvolven esta forma seveira da enfermidade. Os síntomas iniciais poden ser problemas de concentración e aprendizaxe, cambio de comportamento, problemas de visión y audición, de coordinación e/ou dificultades na marcha. Os síntomas son rápidamente progresivos e conducen a unha discapacidad grave con paraparesia espástica (debilidade dos brazos e pernas), dificultades para tragar e alteración da conciencia. A morte prodúcese con frecuencia entre 2 e 4 anos despois da aparición dos síntomas, debido a complicacións como a neumonía. O deterioro da función suprarrenal, que se produce con frecuencia en combinación cos síntomas neurolóxicos, poden causar un aumento na pigmentación da piel (enfermidade de Addison). Sen embargo, é o compromiso do Sistema Nervioso, o que provoca a principal discapacidade e o que os investigadores se esforzan por entender e tratar. Polo xeral causa discapacidade seveira e morte de 2 a 4 anos.
A Adrenoleucodistrofia ligada ao cromosoma X (ALD-X) é un grave trastorno xenético progresivo, que afecta ás glándulas suprarrenais, a médula espinal e a sustancia blanca do Sistema Nervioso. Coñeceuse no 1923. No 1971, o Dr. Michael Blaw púxolle o nome actual de adrenoleucodistrofia: "adreno" referíndose ás glándulas suprarrenais;” leuco" á sustancia branca do cerebro, e ”distrofia" que significa crecemento ou desenvolvemento anormal..
BIOQUÍMICA
É unha enfermidade metabólica hereditaria, de almacenamento, na que un defecto nunha enzima específica fai que se acumulen os ácidos grasos de cadena moi longa (AGCML) nos texidos do corpo, especialmente no cerebro e nas glándulas suprarrenais. En definitiva, a vaina de mielina que rodea os nervios destrúese causando problemas neurolóxicos, e o mal funcionamento das glándulas suprarrenais.
EVOLUCIÓN CLÍNICA
A ALD-X pódese presentar en varias formas. A clásica preséntase na infancia, é a máis grave. Polo xeral afecta aos nenos entre 4 e 10 anos de idade. Aproximadamente o 35% dos pacientes con ALD-X desenvolven esta forma seveira da enfermidade. Os síntomas iniciais poden ser problemas de concentración e aprendizaxe, cambio de comportamento, problemas de visión y audición, de coordinación e/ou dificultades na marcha. Os síntomas son rápidamente progresivos e conducen a unha discapacidad grave con paraparesia espástica (debilidade dos brazos e pernas), dificultades para tragar e alteración da conciencia. A morte prodúcese con frecuencia entre 2 e 4 anos despois da aparición dos síntomas, debido a complicacións como a neumonía. O deterioro da función suprarrenal, que se produce con frecuencia en combinación cos síntomas neurolóxicos, poden causar un aumento na pigmentación da piel (enfermidade de Addison). Sen embargo, é o compromiso do Sistema Nervioso, o que provoca a principal discapacidade e o que os investigadores se esforzan por entender e tratar. Polo xeral causa discapacidade seveira e morte de 2 a 4 anos.
TENOTOMÍA DE ADDUCTORES. DICCIONARIO
Que quere dicir tenotomía?
Operación que consiste na sección cirúrxica dun tendón.
Operación que consiste na sección cirúrxica dun tendón.
Fonte Diccionario de medicina VOX
SÍNDROME SANDIFER. DICCIONARIO.
Que é o Síndrome Sandifer?
É un trastorno que provoca movementos distónicos paroxísticos en asociación co refluxo gastroesofáxico e, nalguns casos, coa hernia de hiato.
Cando aparece?
Xeralmente, durante a infancia ou nenez temperá.
Características dos movementos
Os movementos distónicos caracterizanse pola postura anómala da cabeza e o colo (tortícolis) e o arqueamento grave da columna vertebral.
Os episodios suelen durar entre 1 e 3 minutos pudéndose producir ata 10 veces ao día, aínda que xeralmente se asocian coa inxesta de alimentos.
Estes movementos están claramente asociados co refluxo gastroesofáxico, pero o mecanismo fisiopatolóxico non se coñece completamente.
O síndrome de Sandifer diagnostícase sobre a base da asociación de refluxo gastroesofáxico co trastorno característico do movemento. A exploración neurolóxica é normal.
Sin embargo, en ausencia de indicios claros de refluxo gastroesofáxico, é común o establecemento dun diagnóstico equivocado, como: espasmos infantís, epilepsia o udistonía paroxística.
O diagnóstico precoz do síndrome é fundamental, xa que o tratamento eficaz do refluxo gastroesofáxico (mediante terapia farmacolóxica ou cirúrxica) conduce á resolución do trastorno do movemento. O pronóstico para os pacentes é bó. Fonte: Orphanet
SÍNDROME CORNELIA DE LANGE. DICCIONARIO
Que é o Síndrome de C de L?
É un trastorno malformativo múltiple congénito que se determina polas súas características faciais en asociación con retraso do crecemento pre e postnatal, retraso mental de nivel variable e, outras anomalías.
Cais son as características máis comúns que presenta?
- Baixo peso ao nacer, crecimiento retardado, baixa estatura e cabeza pequeña (microcefalia).
- Características faciais típicas: cellas (suelen unirse no medio) e pestanas moi longas, nariz pequeno e ancho, labios finos en V invertida.
- excesivo pelo no corpo (hirsutismo),
- mans e pes pequenos,
- unión parcial do segundo e tercer dedos dos pies, 5º dedo (meñique) curvado,
- reflujo gastroesofáxico, convulsións, defectos cardíacos, fisura do paladar, anormalidades intestinais, dificultade á hora de alimentalos,
- perda de audición e vista, e
- retraso no desenvolvemento.
O máis xeral do seu comportamento
Suelen ter comportamentos autolesivos característicos como: morderse os dedos,os beizos e os brazos.
AUDICIÓN E LINGUAXE. AL. DISLEXIA
Fonte: EDUGA. Dra. Cristina de la Peña Álvarez
Cómo funciona el cerebro escolar cuando media la dislexia
- Dificultades específicas de aprendizaje: la dislexia. J. Andalucía.
- Dislexia y desarraigo cultural.
- Guía general sobre dislexia. Dislexia en positivo. ASANDIS.
VÍDEOS SOBRE DIVERSIDADE
Súper Antonio
Discriminacion a discapacitados
Maniquíes con discapacidade visten escaparates na Suíza
O mellor conto infantil
para falar de Diversidade
e Inclusión cos nenos.
Discriminacion a discapacitados
Maniquíes con discapacidade visten escaparates na Suíza
O mellor conto infantil
para falar de Diversidade
e Inclusión cos nenos.
SÍNDROME DO ALCOL FETAL. Diccionario
Trastorno do espectro alcólico fetal é unha serie de afeccións que unha persoa pode ter se a súa nai bebeu alcol mentras estivo preñada. Abarcando discapacidades tanto físicas como intelectuales, así como problemas de problemas de conduta e aprendizaxe. Con frecuencia atópanse varios destes problemas á vez. Parece ser que constitúen unha causa principal de discapacidade intelectual e de defectos conxénitos.
- Síndrome alcólico fetal: Este síndrome representa o extremo grave dos trastornos do espectro alcólico fetal. A morte fetal é o resultado máis grave de beber alcol perante a preñez. Os bebés con síndrome alcólico fetal poden ter características faciais anormais, problemas de crecemento e do Sistema Nervioso Central. Tamén poden ter problemas de aprendizaxe, memoria, atención, comunicación, vista e audición. É posible que teñan unha mezcla ou algúns destes problemas. Os nenos con este síndrome suelen ter problemas de relación cos compañeiros por dificultades coas compeciencias sociais.
- Trastornos do neurodesenvolvemento relacionados co alcol. Estas persoas poden ter discapacidades intelectuais e problemas de conduta e de aprendizaxe. Tamén é posible que teñan dificultades coas matemáticas, a memoria, a atención e escaso control dos seus impulsos, entre outras.
- Defectos de nacemento relacionados con alcol: as persoas con defectos de nacemento relacionados co alcol poden ter problemas do corazón, riles, ósos e audición. É posible que teñan unha combinación destos problemas.
SÍNDROME DE PRADER-WILLI.
É unha enfermIdade conxénita (presente desde o nacemento) que afecta moitas partes do cuerpo. As persoas con esta afección son obesas, teñen disminución do ton muscular e da capacidad mental, ao igual que glándulas sexuais que producen poucas ou ningunha hormona. Biblioteca Nacional de Medicina de EEUU
Leer más publicaciones en Calaméo
- El proceso de aprendizaje en las personas Prader-Willi. Asociación Española SPW.
- El Síndrome Prader-Willi en la escuela. Gálvez Bachot.
- Características del habla y del lenguaje en Prader-Willi. Dra. Carme Brun Gasca.El Síndrome de Prader Willi. Guía para las familias y los profesionales .IMSERSO.
Fonte: La psico-goloteca. Mª José
SÍNDROME DE EDWARS (Trisomía 21)
É unha anomalía cromosómica caracterizada pola presenza dunha copia adicional de material xenético do cromosoma 18, tanto se esta información é un cromosoma enteiro (fablaríamos entón dunha trisomía 18), como si é parcial (como unha translocación).
Fonte: Embriomanía
Alteracións máis comúns
Síndrome De Edwards. Antonio Pérez Aytés.
Describíronse máis dun centenar de defectos asociados a esta aneuploidía:
DIMORFISMOS: Faciais, músculo-esqueléticos.
MALFORMACIÓNS: Anomalías do SNC e do cráneo; faciais (labio leporino); do pescozo; cardiovasculares; gastrointestinais; xenitourinarias; anomalías de extremidades.......
Fonte: Embriomanía
Alteracións máis comúns
Microcefalia
Anomalía do sistema nervioso
Beizo hendido
Orellas displasicas de baixa implantación
Micrognatia
Pterigium collí
Cardiopatía conxénita
Hernia diafragmática
Onfalocele
Ril de ferradura
Alteracións de xenitais externos e internos
Pe en mecedora Síndrome De Edwards. Antonio Pérez Aytés.
SÍNDROME DE TURNER. GUÍA.
No síndrome de Turner, que sólo ocurre nas mulleres, ás células faltalles todo ou parte dun cromosoma X.
Síntomas:
Os posibles síntomas nas bebés abarcan:
- Pescozo ancho
- Mans e pes hinchados.
Nas nenas maiores, pódese observar unha combinación dos seguintes síntomas:
- Desenvolvemento retrasado ou incompleto na pubertade, que inclúe mamas pequenas e vello púbico disperso.
- Tórax plano e ancho en forma de escudo.
- Pálpebras caídas.
- Ollos resecos.
- Infertilidade.
- Ausencia de menstruación.
- Resequidade vaxinal, que pode levar a relacións sexuais dorosas.
Sindrome De Turner. Guía Juan Pedro López Siguero
TERAPIA SELECTIVA CONTRA A ESCLEROSIS MÚLTIPLE. Noticia
A diferencia dos actuais tratamentos, baseados en fármacos inmunomoduladores ou inmunosupresores, con importantes efectos secundarios, esta nova terapia baseada no uso de células do propio paciente, consigue unha resposta máis dirixida reducíndose así os efectos adversos da medicación.
AXENESIA DO CORPO CAIOSO (ACC). Diccionario.
Que é o corpo caioso? É a conexión nerviosa (a ponte) entre os hemisferios dereito e esquerdo do cerebro
A Axenesia do Corpo Caioso é a falta de formación da rexión cerebral chamada corpo
caioso, producto dunha alteración no desenvolvemento embrionario que
ocasiona a falta parcial ou total deste importante haz de fibras
interhemisféricas cerebrais.
Pódese acompañar doutras malformacións como microxiria (circunvolucións cerebrais anormalmente
pequenas ou estreitas), trastornos da migración neuronal, asimetría no tamaño dos hemisferios cerebrais ou alteraciones
periventriculares.
Causas
- Algunhas condicións xenéticas, (trisomía
8 e trisomía
18).
- Condicións ambientais (síndrome de
alcoholismo fetal) ou outros factores como poderían ser alguns virus ou bacterias que invaden o saco fetal nun momento critico.
- Consecuencia dun efecto secundario a outro
evento neurolóxico, tal como, un quiste que bloquea el desarrollo del
corpo caioso.
- Puede aparecer aislada ou asociada a diversas
anomalías cerebrais conxénitas tales como: lipomas do cuerpo caioso,
quistes interhemisféricos, defectos de migración neuronal, parálise cerebral, síndromes convulsivos e alteracións sensoriales, entre outras.
Características máis comúns
- Retardo xeral no desenvolvemento, sobre todo
nas áreas motora, de coordinación, equilibrio, tono muscular e linguaxe.
- Cociente intelectual: menor que a norma
- Problemas coa alimentación: para succionar e masticar, que asimesmo xeran dificultades no control de esfínteres, que, se se logra é hacia os 6 ou 7 anos aproximadamente.
- Problemas coa visión: Pudendo
presentar cegueira desigual e obstrucción das vías lagrimais.
- A nivel sensorial poden
presentar dificultad para sentir a temperatura.
- Dificultades na aprendizaxe: Fanse máis evidentes ao iniciar a
aprendizaxe formal. Non hai un patrón regular de aprendizaxe. Xeralmente existe unha escasa colaboración e atención nas
actividades. Está comprobado que as mellores aprendizaxes neste alumnado son as que se realizan a través de rutinas de repetición e por imitación de modelos de conduta.
- Rasgos faciais comúns: raíz nasal ancha, filtrum largo, paladar
oxival y fendidas palpebrais pequenas.
- Alta tolerancia á dor.
- Dificultade na comunicación: ausencia de habilidades verbais e/ou a dificultade de expresarse con coherencia, dificultades na organización do pensamiento. Unha característica destos nenos é que a linguaxe comprensiva é maior que a linguaxe expresiva.
Intervención
A intervención na ACC debe focalizarse no entrenamento de habilidades sociais, e de desenvolvemento motor xeral, traballando en ambientes
estruturados e con proxectos de traballo que estean claramente definidos.
Pero, antes debemos:
- Valorar o estado evolutivo do neno,
atendendo á actitude postural normal ou anormal e a súa actividade espontánea en decúbito dorsal e ventral.
- Estudo do tono, forza muscular e rango de
movemento articular, valorando as amplitudes articulares como medida del
tono muscular pasivo, ángulo de abductores, ángulo de dorsiflexion dos nocelos e "maniobra da bufanda".
- Estudo das respostas do neno a estímulos sensorio-motrices determinados e,
- Estudo de reflexos arcaicos.
A partir de aquí se utilizarán técnicas
de cinesiterapia ( é un conxunto
de técnicas ou procedementos terapéuticos, coa finalidade de tratar as enfermidades mediante a utilización do movemento ) cara a adquisición dos mellores niveis de evolución
motriz, de terapia ocupacional, con estimulación global e integración
sensomotriz. Así, atendendo ás secuencias do desenvolvemento, lévanse a
cabo estimulacións tactís, visuais, vestibulares, e reaccións
posturais de enderezamento e equilibrio, é dicir, unha rehabilitación psicomotriz, que fai referencia ao tratamento para o retraso psicomotor e que se
centra en obxectivos concretos: psico (cognitivo, comunicación e emocional) e motor (segmentación e automatización), buscando a potenciación máxima das
posibilidades físicas e intelectuais do neno mediante a estimulación
regulada e continuada levada a cabo en todas as áreas do desenvolvemento, pero
sen forzar en ningún momento o curso da maduración do SNC, sempre
tenendo aos pais como coterapeutas e amosándolle a forma correcta de
realizar os exercizos de maneira que tomen parte activa no tratamento dos seus fillos.