ADAPTACIÓNS MÁIS FRECUENTES NA MESA DE TRABALLO

Fundamentalmente destacaremos:

• Hendidura no taboleiro de traballo. 
• Regulable na altura.
• Mesas de plano inclinado coa posibilidade de graduar a inclinación (favorecen o mentemento da cabeza erguida).

   

ADAPTACIÓNS MÁIS FRECUENTES NAS CADEIRAS DE TRABALLO

• Repousacabezas  
• Controis laterais para o tronco.
• Taco separador no asento para evitar que os xeonllos se xunten ou se crucen as pernas.
• Repousabrazos.
• Repousapés.
• Rodas para facilitar o seu traslado polo aula.

Entradas de CADEIRAS

Repousacabezas

ORIENTACIÓNS RELACIONADAS CO CONTROL E CAMBIOS POSTURAIS

CONTROL POSTURAL. ESTRATEXIAS XERAIS

Para as actividades escolares é importante adoptar unha postura correcta.

O alumnado ten que atoparse nunha situación estable que lle dea seguridade para efectuar as actividades que lle propoñamos. Teremos que ter presente:

                  . O control da cabeza.

                  . O control do tronco.

                  . A posición das pernas.

                  . Os movementos asociados que presente.

Procurar que o alumnado manteña unha postura simétrica.

O alumnado  que presenta deficiente control cefálico é convinte presentarlle as tarefas en plano vertical (tableiro da mesa elevado verticalmente, atril.

Hay que dirixirse ao alumnado  de fronte e á altura dos ollos para evitar a posible hiperextensión do colo que lle faga perder a estabilidade postural.

Se presenta tendencia a ladear a cabeza hacia un lado, é convinte presentarlle os obxectos e as actividades do lado contrario. Coidaremos tamén de sentar  aos compañeiros no lado contrario.

Debemos procurar que o alumno/a utilice ambas mans, debe colocalas sobre a mesa  e utilizar a menos hábil como apoio.

                  

Os xeonllos deben estar flexionados e os pés deben estar apoiados no chan ou nun repousapés (salvo que sexa desaconsellado polo fisioterapeuta).

En ocasións é preciso priorizar a realización dunha tarefa a costa de non manter unha postura correcta procurando que sexa por cortos periodos de tempo.

Para acadar a postura correcta débense realizar adaptacións no mobiliario e/ou usar mobiliario adaptado ás necesidades de control postural.

As adaptacións deben de ser o máis sinxelas posible: sempre que sexa posible faranse sobre o mobiliario escolar estándar.

As adaptacións deben respostar ás necesidades de control postural de cada alumno en particular.

É importante prever as aulas nas que va a traballar e nos espazos onde necesita utilizar o mobiliario

Visita diferentes modelos de MESAS e diferentes modelos de CADEIRAS

BOTELLAS SENSORIAIS PARA A ESTIMULACIÓN

As botellas sensoriais son botellas de plástico, que podemos reciclar e que usamos habitualmente nas nosas casas. Podemos fabricalas de distintos tamaños de 2 litros as grandes; de litro e medio as medianas; e, as pequenas para os máis pequenos de 500 cc.
Podemos enchelas con diferentes obxectos que podan estimular os seus sentidos, espertar a curiosidade do neno e da nena na idade infantil. O máis interesante é que as fabriquemos nos.

Éxito asegurado!

Como se fan?
Unha vez seleccionada, retiramos a etiqueta, enchémola (con auga, botóns, sal de cores, etc.), pegamos a tapa na parte superior con pegamento branco e enriba colocamos cinta adhesiva arredor da tapa para maior seguridade, despois de que o pegamento se secara.

Como as usamos?
Poden ser educativas, temáticas ou simplemente para a diversión. Podemos facelas nós pero tamén podemos contar coa axuda dos cativos xa que podemos utilizar o enchido como un estupendo exercicio de psicomotricidade fina que lles axudará a ir desenvolvendo os músculos que máis adiante servirán para aprender a escribir e a facer a pinza entre os dedos pulgar e índice, así como coordinar os movementos óculo-manuais para que as cousiñas entren polo buraquiño da botella.

Tipos de botellas:

 Botellas para a estimulación visual: 

• Son de diferentes cores. Farémolo con: auga e colorantes alimenticios. 
• Líquidos de distinta densidade. Materiais: auga e alcol e colorantes alimenticios.
• Podemos completalas con purpurina, estreliñas de manualidades etc.

                                    Botellas para a estimulación auditiva

Encherémolas con arroz ou calquera semilla. Podemos mezclalas dentro da mesma botella, incluso de diferentes tamaños. Tamén podemos usar botóns de cores, chinchetas de cores, tuercas, pasta de cores, clips de cores, etc.

                                                                                                                 

                                           Botellas mixtas de estimulación

Mezclamos líquidos con sólidos de diferentes cores, para estimular os diferentes sentidos

FONTES: Mi aula Enclave. Imágenes Educativas. Eugenia Romero

A SEROTONINA PROMOVE A REXENERACIÓN MEDULAR

O peixe cebra é un animal cunha gran homoloxía xenética coa especia humana, compartimos con estes peixes máis do 80% do xenoma.

Un equipo de investigadores estudou a capacidade de rexeneración espontánea que amosan estes peixes tras unha lesión medular. Concretamente, amosaron o papel fundamental que desempeña a SEROTONINA neste proceso e que pode levar ao diseño de novos fármacos. 
O peixe cebra adulto é quen de recuperar a natación de forma natural, poucas semanas despois de sofrir unha LESIÓN MEDULAR COMPLETA, algo que nos humanos provoca a perda irreversible da función locomotora e sensorial por debaixo do lugar da lesión. 
O obxectivo do traballo era descobrir que vías moleculares se activan e interveñen no proceso rexenerativo tras unha lesión medular neste animal.
Os científicos demostraron que a SEROTONINA (neurotransmisor no sistema nervioso) promove tanto o desenvolvemento embrionario de motoneuronas espiñais como a súa rexeneración tras unha lesión medular nos adultos de peixe cebra. As motoneuronas son as neuronas da médula espiñal que inervan a musculatura para controlar a contracción e relaxación.
Nos humanos, trastornos dexenerativos ou lesións traumáticas medulares provocan a morte destas neuronas e, polo tanto, a perda da capacidade de controlar a musculatura corporal.

FONTE: Revista de Neuroloxía

ASEO E HIXIENE

Aseo e Hixiene

 WC e Hixiene

Bañeira e ducha   

PARTICIPA NOS PREMIOS "ROMPER BARREIRAS"

Nos nosos centros educativos, estamos a facer enormes esforzos para adaptarnos e cubrir as necesidades do noso alumnado con dificultades no movemento.  
Por iso, porque moitos centros xa tendes o traballo feito e tan só tendes que presentalo e compartilo, anímovos a que o fagades. 

Hai unha categoría individual e outra colectiva. Para cada categoría elexiranse a dous premiados que recibirán unha dotación económica en metálico e unha dotación económica en productos de "BJ Adaptaciones", así como un ordenador ou tableta Toshiba.

A viaxe e a estancia dos gañadores para poder recoller o premio a principios de abril na Barcelona tamén quedan cubertos. En total, concederanse premios por valor duns 20.000€.

Apúntaste? É moi doado: Le con detalle as bases do concurso. Graba un vídeo amosando como usas ti ou o teu centro a tecnoloxía de apoio. E mándanos a túa candidatura desde a web www.premiosromperbarreras.es ou no  Facebook dos Premios. Participa. Comparte. Vive os Premios Romper Barreras www.premiosromperbarreras.es

Bases Premios Romper Barreras 2015

TRATAMENTO DE PIOLLOS CON PICTOGRAMAS

Tratamento de piollos con pictogramas.

FONTE: Lourdes Ramírez

RECURSOS PARA A PREVENCIÓN E ESTIMULACIÓN DA LINGUAXE

Materiais que atoparedes no blog de Lourdes Ramírez 
El pequebaúl de AyL 

MÉTODO "Ven a Leer" ADAPTADO CON PICTOS DE ARASAAC

Lourdes Ramírez fixo un gran traballo. Felicitámola, porque adaptou os tan socorridos cadernos 1 e 2 "VEN A LER" con pictogramas de ARASAAC

"Ven a Leer" 1 con pictos de ARASAAC

"Ven a Leer" 2 con pictos de ARASAAC
É un material que se creou para reforzar a lectoescrita en alumnos que o precisea, alumnos con NEE, alumnos de 1er C. de E.P., de E.I. que se estén iniciando… O material baséase e complementa o JCLIC titulado “Ven a leer 1, 2, 3, 4, 5, 6”
ZONA CLIC. VEN A LEER

SÍNDROME DE CHARGE. DICCIONARIO.

Éste é un síndrome causado por un trastorno xenético. A 1ª vez que se describiu foi en 1979. O acrónimo CHARGE, adoptouse en 1981, fai referencia a unha serie de enfermedades comúns no síndrome. 

C: coloboma ocular (fisura ou mutilación conxénita que pode ocurrir nalgunha parte do ollo, iris, retina ou disco) e problemas co nervio craneal (parálise facial e problemas para inxerir).

H: Cardiopatía (problemas de corazón)

A: Atresia das coanas (bloqueo ou estreitamento das vías aéreas nasais ).

R: Retraso do crecemento e/ou desenvolvemento.

G: Hipoplasia xenital (pode incluir un pene pequeno nos nenos, testículos que non baixan, falta de abertura na uretra no pene; nas nenas pode incluir a ausencia ou pequenez dos labios, así como anormalidades no sistema urinario).

E: Anomalías do pabellon auricular e/ou sordeira.

Os nenos CHARGE poden ter outros problemas, entre os que se atopan:

• Problemas de crecimento posnatal
• Labio ou paladar hendido
• Secuencia DeGeorge (problemas co sistema de inmunidade)
• Facciones faciais CHARGE (forma cadrada da cara e cabeza, meixelas planas, asimetría facial, nariz ancha coa ponte alta e orellas diferentes)
• Fístula traqueo-esofagal (conexión anormal entre la tráquea e o esófago)
• Atresia esofáxica (o esófago ou tráquea remata nunha bolsiña en lugar de conectar ao estómago).

Os nenos que o padecen requiren gran cantidade de atención médica. Hai que facerlles moitas operacións para reparar os defectos do corazón, atresia coanal, intestino, esófago, paladar, labio hendido, etc. Moitos destes procedementos fanse cando o neno é recén nado.

Tanto a familia como os nenos pasan tempos moi difíciles, non só emocionalmente senón física e económicamente. Fácilmente desaténdese ao conxuxe, aos outros nenos, e incluso as obrigas.

Estas familias precisan gran cantidade de axuda para atopar os recursos médicos e económicos e de axuda, que necesitan. Os Servizos de Traballo Social que suele haber nos Concellos, Centros de Saúde e Hospitais son de gran axuda para atopar os recursos que precisan. 

 FONTE: AsociaciónEspañola Síndrome de Charge 

APARELLOS ORTOPÉDICOS.

Cando existe marcha podemos atoparnos con alumnado que utilice aparellos ortopédicos que 

son instrumentos que axudan a reeducación funcional.

Tamén podemos dicir que son estructuras mecánicas adaptadas ao individuo para compensar 
ou suplir un déficit do aparello locomotor.

CLASIFICACIÓN

A) Próteses

Son aparellos ortopédicos que sustitúen que reemplazan artificialmente un ou varios 

segmentos corporais previamente amputados. A súa finalidade polo tanto, é dobre: sustituir a 

función e mellorar a estética.

Poden ser internas (próteses de cadeira) ou externas (p. de brazo).

B) Órteses

Son aparellos ortopédicos que reemplazan ou compensan a función deficitaria de un ou varios segmentos corporais. A súa finalidade é exclusivamente funcional.

TIPOS

a) De extremidades superiores.

b) De extremidades inferiores.

c) De tronco.

Hainas provisionais (susceptibles de modificacións: xeso) ou definitivas (resistentes e lixeiras: aceiro inoxidable, aluminio, plástico, fieltro, velcro...)

SEGUNDO A SÚA FINALIDADE

Órtese de repouso: manteñen as articulacións nunha posición determinada para evitar dor (férulas de moneca en artrite reumatoide; xesos de inmovilización para fracturas, ou postoperatorios...)

Órteses correctoras: Son as que corrixen unha deformidade ou rixidez articular (corsé para a escoliose, plantillas, zapatos ortopédicos....).

Órteses funcionais:

• Estáticas: Estabilizan unha articulación para mellorar a función (titores de marcha)
• Dinámicas: Empréganse para controlar o ton anormal e as disfuncións neurolóxicas. É un grupo de órteses que basean a súa funcionalidade nunha leve compresión das partes afectadas proporcionando un feedback sensorial que repercute na precisión dos movementos. 

C) Outros tipos de axuda para a marcha.

Son aparellos que facilitan a reeducación da marcha e o desprazamento permitindo a supresión ou disminución do apoio con mellor equilibrio:

1.- Muletas

2.- Bastóns de 2 ou 3 pés. 

• 
• 3.- Andadores
• 
•