JUÁREZ, A e MONFORT, M. (2001) Os nenos disfásicos. Descrición e tratamento. Madrid. Editorial CEPE.
MENDOZA, E (2016) Trastorno específico da linguaxe (TEL) Avances no estudo dun trastorno invisible. Madrid. Pirámide.
Porque aspectos tales como os trastornos da linguaxe e a comunicación son básicos e fundamentais para desenvolver o labor dun orientador de Etapa Infantil e Primaria cun mínimo de calidade e non desenvolvela, de maneira temeraria.
Porque podemos mellorar os procesos de Avaliación Psicopedagógica: realizar mellor as avaliacións, ser máis exhaustivo, ter en conta máis variables e indicadores e elaborar informes de avaliación psicopedagógica de máis calidade.
Profundizando sobre estas cuestións orientaremos mellor a intervención educativa, tanto na escola como na familia.
Para coñecer máis pautas, máis estratexias, a secuencia para seguir, que é nuclear e secundario na intervención, que aspectos non podemos esquecer.......
Algunhas ideas sobre os libros
Os nenos disfásicos de Monfort
Marc Monfort ten unha forma de escribir que se fai comprensible facilmente. Ademais, é un libro sistemático e ordenado.
Describe pormenorizadamente os diferentes síntomas do TEL ou disfasia, diferenciando entre síntomas lingüísticos e non lingüísticos.
Ofreceu criterios, indicadores e estratexias para a avaliación psicopedagógica dos trastornos da linguaxe e igualmente ofrece tamén criterios e estratexias para a intervención.
O libro complétase cun repertorio de casos clínicos dos que fai unha boa análise.
Déixase notar que Marc Monfort, traballou moito, e traballa directamente cos nenos e na escola.
Nenos con trastornos pragmáticos da linguaxe e a comunicación
Abordar a dimensión pragmática da linguaxe e a comunicación non é nada fácil. Con todo, creo que os autores, entre eles novamente Marc Monfort fanno dunha maneira moi eficaz e alcanzable.
Realiza unha análise pormenorizada dos aspectos pragmáticos e ofrece igualmente indicadores, pautas, estratexias e instrumentos para a súa avaliación psicopedagógica. Tamén propón medidas, pautas e instrumentos para a intervención.
Unha cuestión importante deste libro é que lembra como as dificultades pragmáticas poden estar presentes noutros trastornos infantís e noutras circunstancias, por exemplo, nos nenos con altas capacidades.
O libro de Elvira Mendoza
O libro de Elvira Mendoza aborda o TEL en toda profundidade e é o libro máis actualizado. É tamén o libro máis académico e científico. Detrás desta obra hai moitos anos de estudo e de investigación.
É un libro que presupón un certo nivel de coñecemento especializado sobre cuestións de logopedia, linguaxe e comunicación. Quizais se se houbesen ilustrado determinados conceptos con algúns exemplos, sería máis fácil de entender.
En cada capítulo ofrece a perspectiva e as conclusións das últimas investigacións. En moitos casos, a conclusión das investigacións é.... que non hai conclusións definitivas, o cal é un sabio.
Aborda cuestións moi interesantes e especialmente sinalaríamos os capítulos dedicados á relación do TEL con outros trastornos: dislexia, discalculia, TDAH, etc.
Moi interesante resulta o capítulo 15: "TEL e Conduta".
Algunhas conclusións da lectura
1. A linguaxe e a comunicación son algo complexo
A primeira conclusión é que a linguaxe e a comunicación son algo complexo; moi complexo. A linguaxe non é algo único, tampouco a comunicación.
Están formados por unha multitude elementos e indicadores interrelacionados entre si. Para a avaliación psicopedagógica é, en ocasións, extremadamente difícil saber que está afectado directamente ou que é consecuencia da afectación dun elemento.
2. Trastorno (non) específico da linguaxe
Diagnosticar a un neno de TEL achega moi pouco, se non facemos unha descrición, o máis exhaustiva posible, dos puntos fortes e débiles; dos aspectos afectados e preservados.
3. O TEL pode estar presente noutros problemas
As dificultades de linguaxe e comunicación, non son unha categoría diagnóstica única: estas dificultades están presentes noutros trastornos, mesmo é un síntomas diana ou nucleares, como sucede no TEA.
4. Problema invisible
Pero como indica tamén Elvira Mendoza, os problemas de linguaxe poden ser invisibles. Ás veces pasan desapercibidos por si sós: por exemplo, os problemas pragmáticos ou os problemas morfosintácticos.
Pero noutras ocasións, a súa invisibilidade pode levar a confusións. É o caso de nenos con fracaso escolar de "orixe descoñecida", supostos problemas de lectura ou dislexia, que en realidade son problemas de comprensión da linguaxe oral e escrita ou os problemas de conduta ou de regulación de emocións, que en realidade son problemas de comunicación.
É curioso como mesmo os problemas pragmáticos, con consecuencias graves para o funcionamento social, poden estar encubertos en nenos con altas capacidades intelectuais.
5. Mellorar a avaliación psicopedagógica
Organizar os aspectos para avaliar, indicadores a ter en conta e, sobre todo, realizar informes de avaliación psicopedagógica máis detallados e exhaustivos nestes aspectos.
6. O reto da intervención
Resulta útil para orientar moito mellor a intervención educativa. A intervención especializada, podendo realizar achegas sensatas e prácticas á especialista de Audición e Linguaxe.
Tamén ofrecendo metas e tarefas ás familias. E finalmente, mellorando os procesos de intervención na aula ordinaria.
7. Detección precoz
Sabemos da importancia da detección precoz nos problemas de linguaxe. Coidado coa temeraria da afirmación de "aínda é pequeno, imos esperar a ver se mellora".
8. Intervención temperá
Tamén coñecemos a importancia da intervención temperá en cuestións de linguaxe.
O prognóstico daqueles nenos que se comezou a intervención con 2 anos de idade, non ten nada que ver, con aqueles que se iniciou aos 5, 6 ou máis anos.
9. Os aspectos pragmáticos
Os elementos que o compoñen, o que hai que avaliar e como facelo. Debemos dispoñer de pautas estratexias para a intervención.
10. A intervención na aula ordinaria
Dos tres libros, a parte máis deficiente é a que se refire á intervención na aula ordinaria. As intervencións refírense fundamentalmente a intervencións clínicas e individuais, xa sexa por logopedas ou por mestres de audición e linguaxe. A aula ordinaria segue sendo unha gran descoñecida..... e por tanto desaproveitada.
FONTE: Adaptado de Jesús Jarque García
A continuación ofrecemos a Guía sobre o TEL, que si aborda a aula ordinaria
Ningún comentario:
Publicar un comentario