Están causadas por unha descarga anómala de neuronas da cortiza cerebral, isto provoca unha interrupción brusca do funcionamento normal do cerebro. A repetición das crises é o que permite facer o diagnóstico de epilepsia.
Hai moitos tipos de crises diferentes que ademáis poden coexistir nunha mesma persoa, de modo que máis que de epilepsia poderiamos falar de epilepsias.
ausencias epilépticas
Son un tipo de crises epilépticas que interrompen a función cerebral facendo descargar de forma brusca a todas as neuronas da cortiza ao mesmo tempo, trátase pois de crises xeneralizadas. Poden ser difíciles de detectar porque a clínica é moi sutil.
Como son as crises de ausencia?
Durante unha crise de ausencia típica, vemos que a persoa que as sofre de súpeto queda quieta, non cae nin fai ningún movemento estrano.
Está cos ollos abertos con cara inexpresiva e non responde á nosa voz nin aos nosos xestos, está "ausente". Ás veces pode haber un leve parpadeo ou mastigación.
Aínda que poden durar desde fraccións de segundo a varios minutos, adoitan ser moi breves, entre 5 e 20 segundos, o que as fai aínda máis difíciles de detectar.
Cando termina a descarga, o neno retoma a actividade exactamente onde a deixaba.
Que nota quen ten a crise de ausencia?
Non se dá conta do que lle pasa. De súpeto queda desconectado de todo o que lle rodea, non ve nin oe nada mentres dura o episodio.
Se a crise é suficientemente longa notará que as cousas do seu redor cambiaron. Pode ser que teña varias crises seguidas en pouco tempo de modo que percibirá o que sucede coma se vise unha película entrecortada.
Un pouco máis de información.
As ausencias son crises idade-dependentes que poden aparecer a partir dos 4 anos de idade, e o máis frecuente é que o fagan entre os 4 e os 10 anos, é raro que aparezan na adolescencia e máis aínda na idade adulta.
Seguramente teñen unha orixe xenética multifactorial, aínda mal comprendida, xa que mentres a concordancia entre xemelgos idénticos é superior ao 80%, entre irmáns é só do 27%. Ademais é dúas veces máis frecuente en nenas que en nenos.
As descargas anómalas parecen producirse nas vías talamocorticais por alteración dos mecanismos que equilibran a inhibición e a excitación das sinapsis neuronais.
Este tipo de crise aparece en varias síndromes epilépticos, e debe estudarse sempre cun electroencefalograma (EEG) para o seu diagnóstico.
A respiración lenta e profunda desencadea crises ata no 90% dos pacientes, e esta activación utilízase durante a realización do EEG, que ten un trazado característico e confirma o diagnóstico clínico. A menos que as ausencias asóciense a outros problemas neurolóxicos, non está indicado realizar ningunha outra proba.
diagnóstico diferencial das crises de ausencia
As ausencias poden confundirse con episodios de ensimismamento.
O ensimismamento é normal e moi frecuente nos nenos. Preséntase porque están "soñando espertos", durante actividades que non requiren a participación activa (como ver a televisión) ou porque disimulan para evitar facer o que se lle solicita nese momento.
O ensimismamento diferénciase das ausencias en que dura varios minutos, ocorre en situacións predicibles e pode interromperse chamando a atención do neno, que pode lembrar o que estaba a pensar e o que pasaba ao seu ao redor.
As crises epilépticas do lóbulo frontal poden presentarse clinicamente como ausencias sendo o EEG a principal ferramenta para o diagnóstico diferencial.
Tamén poden confundirse coa inatención propia do TDA-H. O 50% dos pacientes con ausencias epilépticas teñen ademais TDA-H.
Ante calquera neno con fracaso escolar debe considerarse a posibilidade dun TDA-H ou dunha epilepsia tipo ausencias
tratamento das crises de ausencia
O tratamento é farmacolóxico. A elección do fármaco antiepiléptico dependerá das características clínicas do paciente, das súas crises e do síndrome epiléptico ao que se asocien, polo que sempre debe instauralo un especialista con experiencia.
O prognóstico dependerá do síndrome do que formen parte as ausencias, o máis frecuente é a epilepsia tipo ausencias da infancia que ten un bo prognóstico.
Aínda que non sempre é así, na maioría dos casos as crises desaparecen coa madurez e non se acompañan de deficiencias intelectuais.
FONTE: Mª José Mas. Neuropediatra. Neuronas en crecemento.
Ningún comentario:
Publicar un comentario