PSICOMOTRICIDADE E MOTRICIDADE

O VALOR DA NEURODIVERSIDADE




Li Shimin  emperador chino do ano 648, deixou escrito o seguinte:



 Un líder sabio elige a la persona adecuada para cada tarea. Es como un buen carpintero, que sabe utilizar la madera recta para hacer varas, la curva para ruedas, y los trozos más largos para vigas. Así como un buen carpintero no descarta ninguna madera, un emperador astuto no prescinde de ninguna persona.


Sin sabelo, estaba confirmando o que a ciencia recoñecería moitos anos despois:
                               O VALOR DA NEURODIVERSIDADE


A sociedade actual, e con ela a escola, non coincide coa visión do emperador da dinastía Tang. Moi ao contrario, aposta por unha ideoloxía antagónica: a normalidade. Curiosamente, a palabra «normal» nin sequera era de uso común ata 1840. Deriva do latín «norma», que era a escuadra dun carpinteiro.

No século XIX, o estatístico Adolphe Quetelet recompilou datos sobre altura, peso, envergadura... e «inventou» á persoa-media. A partir de aí xurdiu un desmedido interese pola estandarización.


Que sucede cos que non se axustan ao normal?

A ninguén se lle escapa que estar fora do promedi pode carrexar dificultades, que as persoas afectadas sinten especialmente. Lembro un conto sobre dous cántaros que o reflicte perfectamente. Un era «normal», o outro tiña unha greta no seu costado. O aguador enchíaos no río e para cando chegaba a casa, o primeiro recipiente estaba cheo e o outro pola metade. Ao comprobar esa situación, o cántaro gretado dirixiuse ao seu propietario:

Cada día véxoche facer un gran esforzo para traer auga. Eu perdo a metade polo camiño. Sei que me tes agarimo, pero entendería que quixeses desfacerche de min.

Do docente, perdón, do aguador cabería esperarse que prescindise do cántaro roto. Todos, incluído o propio implicado, entenderíano. Con todo, o home soubo recoñecer a virtude máis aló dos criterios normais:

- É certo, ti achégasme a metade da auga que os demais, pero tamén fas algo que quizá non saibas: alégrasme cada mañá. Imos facer unha cousa, durante o traxecto de volta quero que te fixes a que lado do camiño crecen as flores.


FONTE: Pedagogía 350

A HISTORIA DE POTAMI. DISTONÍA MIOCLÓNICA







La historia de Potami







A distonía mioclónica é unha enfermidade rara que afecta ao movemento producíndose sostidas do músculo que causan torceduras e movementos repetitivos ou posturas anormais. Normalmente é unha enfermidade dexenerativa que pode presentar outros trastornos asociados como o trastorno obsesivo compulsivo.

Quen é Potami?
Potami é un hipopótamo que vivía coa súa familia na sabana africana. El padece os síntomas da Distonía Mioclónica, aínda que non o sabía.

Ao longo da historia descóbrenlle a enfermidade. O conto relata a súa propia reacción, a dos seus pais e a do os seus amigos, o resto de animais da sabana.

FONTE: Jesús Jarque

PROGRAMA DE RADIO: ARAWORD

José Manuel Marcos, logopeda do CPEE Alborada de Zaragoza e responsable de contidos de ARASAAC, acompañado de Joaquín Ezpeleta, Xefe do Departamento de Informática e Inxenieria de Sistemas da Universidade de Zaragoza, nos presentan 'Araword', un procesador de textos diseñado para persoas con problemas na comunicación que os traduce a pictogramas. É un programa gratuito e de libre distribución, moi recoñecido dentro e fóra de Aragón.

Araword presentado por José Manuel Marcos e Joaquín Ezpeleta

DISFONÍA. PARÁLISE DE CORDA VOCAL

Que é unha parálise de corda vocal ? 


Na parálise de corda vocal, unha ou ambas cordas vocais carecen de movemento, quedando fixa nunha posición (lembremos que existen 2 cordas vocais, unha dereita e outra esquerda). O movemento das cordas vocais é necesario tanto para producir son como para respirar e tragar adecuadamente.
Cando existe parálise de cordas vocais una ou todas estas funcións poden estar alteradas. Tamén se lle denomina: "parálise recurrencial", debido a que o nervio recorrente larínxeo é o máis comunmente implicado nesta afección.

Cal é o síntoma da parálise dunha soa corda vocal ?

O síntoma máis importante é a disfonía, que pode ser mínima ou notoria.
Tipicamente o paciente sente que a voz é máis débil ou que ten que "facer máis forza" para emitir unha voz intensa. Ou ben, que ten que "tomar máis aire" para falar. Este tipo de voz "soprada" é producida polo escape de aire entre as cordas vocais (gap, hiato ou hiatus). Algúns pacientes tamén presentan tose ao tragar producido polo ingreso de líquidos inxeridos ou a saliva á vía respiratoria.


Cales son os motivos da parálise ou paresia dunha soa corda vocal ?
Existen múltiples motivos, os máis destacados son:
  • Post operatorio de cirurxía de tiroides.
  • Parálise sen causa aparente.
  • Viral.
  • Conxénita Post traumática (logo de sufrir un traumatismo).
  • Secundario a proceso benigno ou maligno de larinxe, tiroides, cerebral, cervical e/ou torácico.
  • Accidente cerebro-vascular


O diagnóstico realízao o otorrinolaringólogo por medio dunha rinofibrolaringoscopía.

Pode ser pasaxeiro este cadro?

Si. Nalgúns casos (dependendo da causa) o paciente volve recuperar a mobilidade da corda vocal paralizada sen secuelas. Este proceso pode levar de 6 meses a un ano.


Como se pode recuperar a voz cando hai parálise persistente dunha corda vocal?

Utilízase unha cirurxía denominada Tiroplastía Tipo 1. A intervención cirúrxica consiste en levar a corda vocal paralizada a unha posición máis próxima á outra corda vogal para evitar o escape de aire.

Existen 2 métodos
Técnicas que "enchen" a corda vocal. Pódense utilizar distintas sustancias. O procedemento realízase baixo anestesia xeral nun procedemento de aproximadamente 40 minutos en forma endoscópica, é dicir por dentro da boca sen cicatriz externa. O alta prodúcese no día. As molestias posoperatorias adoitan ser mínimas. Algúns destes métodos son irreversibles, polo cal hai que asegurarse que o problema da parálise é persistente antes de encarar este tipo de tratamento. 
Técnicas que "empuxan" a corda vocal desde fóra. Realízase con anestesia local. Con incisión mínima cervical. Colócase unha prótese de Montgomery, Goretex, Siliconas, etc ata comprobar que a corda vocal aproxímase o suficiente á contralateral. O alta é no día e as molestias referidas son mínimas. Son métodos reversibles. En caso de recuperar a mobilidade da corda vocal, retírase a prótese.
O tipo de procedemento a empregar depende de distintas variables que se analizan na consulta (idade, sexo, tipo de enfermidade de base, reversibilidad da lesión, etc).

FONTE: CECHIN. Centro de Otorrinolaringología Dr. Chinski

Autor: Dr. Luis Chinski

A ESCAFANDRA E A BOLBORETA. PELÍCULA

A escafandra e a bolboreta (2007), director Julian Schnabel. En 1995, Jean-Dominique Bauby de 43 anos, editor da revista francesa Elle, sufriu unha embolia, tres semanas despois saíu do coma e descobre que é vítima da "síndrome de cautiverio " (locked-in syndrome), está totalmente paralizado, non pode moverse nin comunicarse verbalmente debido a unha completa parálise dos músculos voluntarios, excepto os ollos, só é capaz de comunicarse parpadeando, malia que a súa mente funciona con normalidade. 



No hospital de Berk-Sur-Merun, Francia, ensínanlle un código coas letras do alfabeto e el elixe as letras únicamente parpadeando, deletreando as palabras que desexa expresar, mediante este método é capaz de dictar un libro no que describe a súa experiencia, esta película está baseada no seu libro. Jean-Dominique Bauby dános unha lección de valentía e recórdanos a importancia de aferrarse ao humano que permanece no noso interior aínda nas circunstancias máis adversas.




FONTE: YOUTUBE

ORIENTACIÓNS NO COIDADO DO ALUMNADO CON D.M. NA CONTORNA DO CENTRO EDUCATIVO

O COIDADO DO ALUMNADO CON NECESIDADES
DERIVADAS DE DISCAPACIDADE MOTORA
ESCOLA GALEGA DE ADMINISTRACIÓN PÚBLICA
CONSELLERÍA DE CULTURA, EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA



ORIENTACIÓNS NO COIDADO DO ALUMNADO CON DISCAPACIDADE MOTORA (DM) NA CONTORNA DO CENTRO DE ENSINANZA.
Marco Legal. O alumnado con necesidades derivadas de DM. Necesidades ligadas á execución e ausencia de movementos, desenvolvemento do seu propio corpo, autonomía persoal e desenvolvemento social e ligadas ao aprendizaxe e aos medios de acceso ao currículo. Respostas educativas. Axudas técnicas e adaptacións de acceso ao currículo. Traballo cooperativo: colaboración e coordinación. A inclusión e os sistemas de apoio. Os apoios complementarios, do persoal educador/a e coidador auxiliar.

Ponencia día 29 de marzo. 

2017 Orientacións alumnado con DM na contorna escolar -Coidadores-auxiliares e educadores-
CURSO DE FORMACIÓN CONTINUA
 PARA  PERSOAL DA XUNTA DE GALICIA – 2017
Resolución do ... de febreiro de 2017 pola que se convocan varios cursos de formación continua para o persoal ao servizo da Administración pública da Comunidade Autónoma de Galicia (DOG do .... de ................)