PSICOMOTRICIDADE E MOTRICIDADE

TECLADOS ADAPTADOS E ADAPTABLES. TIC.

O teclado QWERTY é a distribución de teclado máis común. O seu nome provén do primeiras seis letras da súa fila superior de teclas.

A distribución QWERTY deseñouse co propósito de lograr que as persoas escribisen máis rápido distribuíndo as letras de tal forma que se poidan usar as dúas mans para escribir a maioría das palabras. Outro dos obxectivos principais era separar as letras máis usadas da zona central do teclado, para evitar que se atascasen as máquinas de escribir de primeira xeración, e aínda que hoxe día non é necesario, séguese utilizando maiormente esta distribución nas máquinas de escribir e os teclados dos computadores.

Neste teclado, segundo a técnica de mecanografía máis difundida, en posición de repouso, catro dedos de cada man colócanse sobre a fila central de teclas. Para poder atopar esta posición sen ter que mirar o teclado, as teclas correspondentes aos dedos índice de cada man (F e J) adoitan ter algún trazo distintivo ao tacto.

FONTE: Wikipedia



ADAPTACIÓNS XERAIS PARA O USO DO ORDENADOR

Adaptacións xerais do computador


Imos detallar como adaptar o ordenador para o alumnado con dificultades MOTORAS.

É preciso ter en conta previamente unhas consideracións importantes de ámbito xeral da postura do alumno fronte ao ordenador que é preciso garantir para un uso adecuado do mesmo, atendendo á súa patoloxía específica.

É importante considerar que estamos ante unha tarefa, e por iso, o alumnado debe concentrarse ao máximo nela sendo necesario, que esa tarefa facilítese o máis posible dotando ao mobiliario das suxeicións ou controis que o seu corpo non adquiriu.

Por exemplo, se o control da cabeza non é absoluto e o alumnado mantena erguida con dificultade, é moi difícil que ademais poida accionar algún dispositivo que require toda unha secuencia de movementos complexos; se colocamos un repousacabezas adecuado, facilitaráselle moito esta tarefa complexa.

É recomendable contar co asesoramento dun profesional (Fisioterapeuta) especializado para valorar problemas que aparecen con frecuencia, como a espasticidade (aumento do ton muscular), os movementos involuntarios (distonía, atetosis) e a persistencia de reflexos posturales primitivos.

Estes son observados frecuentemente en persoas con parálise cerebral e pacientes que sufriron un traumatismo cerebral, aínda que poden darse en alumnos e alumnas con outras patoloxías.

É necesario que o profesional determine a postura adecuada e as adaptacións necesarias para contrarrestar estes factores.

Existe unha postura básica de traballo para calquera usuario de ordenador (con ou sen discapacidades): antebrazos apoiados sobre a mesa en actitude repousada (sen elevar os ombreiros), costas ergueitas e o monitor situado á altura dos ollos.
Para unha persoa con discapacidade física manter esta postura case sempre é difícil; por iso, o mobiliario debe adecuarse ás características propias de cada un.
Os teus Trucos

Ás veces é necesario modificar esta postura básica para evitar reaccións anómalas, por exemplo utilizando un respaldo alto con lixeira reclinación ou unha mesa alta; outras veces é imposible adoptar esta postura básica porque existen rixideces articulares, que poden mesmo impedir a sedestación.
Postura na cadeira

Unha sedestación estable é de capital importancia para facilitar a función das extremidades superiores, pois en caso contrario o individuo terá que facer uso das mesmas para manter a posición. A estabilidade estará condicionada en primeiro termo por unha adecuada base de apoio.

Cando estamos sentados, a base de apoio vai estar constituída principalmente pola pelvis. Sobre esta aséntase a columna vertebral, que ha de manter as súas curvas e o tronco debe permanecer en posición ergueita.

A repartición do peso do corpo debe facerse entre as nádegas, muslos, costas, pés e brazos. Se unha destas partes non apoia, por exemplo, se os pés non descansan adecuadamente sobre os repousapés ou no chan, a postura do corpo será máis inestable e provocará sobrepresións nos muslos e nádegas.


Ademais, a cadeira debe permitir unha actitude de atención, é dicir, costas ergueitas e cabeza mirando á fronte, que é a actitude normal de traballo ante un ordenador. Tanto o asento como o respaldo deben estar provistos dunha base firme pero almohadillada para ofrecer un soporte estable e evitar que apareza fatiga precozmente.

Nalgúns casos é necesario o uso de sistemas especiais de asento (modulares ou a medida) que funcionen como unha prótese para conseguir unha postura adecuada.
Mesa
A mesa debe permitir apoiar os antebrazos de forma cómoda e relaxada. A súa altura, en principio, corresponderá á altura que existe do chan ao cóbado en flexión máis 1 cm. aproximadamente. Pode ser interesante dispoñer de taboleiro con escotadura para apoiar completamente os antebrazos.
Esta altura pode ser modificada en moitos casos, polo que recomendamos elixir unha mesa regulable en altura. A superficie do taboleiro non debe ser brillante ou pulida para evitar reflexos molestos.

O monitor pode situarse sobre un brazo articulado para variar a posición do mesmo e deixar máis espazo de traballo.
FONTE: intef (Instituto Nacional de Tecnoloxías Educativas y de Formación del Profesorado)

ADAPTACIÓN DO TECLADO NA DISCAPACIDADE MOTORA. TIC

Para mellorar o alcance das teclas


Atril en posición inclinada e mesmo vertical.Facilita a pulsación das teclas polo tipo de movemento que se precisa.

Apoio de bonecas fixo para teclado.
   
Apoio de boneca/antebrazo móvil para teclado.

Axudas para corrixir ou manter a posición funcional da boneca.


Consiste nunha pequena férula caseira de tecido elástico que a modo de luva colócase na man do alumno/a cunha escisión ou abertura á altura do dedo que vai utilizar para teclear.
Axuda a que o resto dos dedos non interfiran co dedo funcional para teclear, á vez que adestra e afai na independización do dedo para teclear ou sinalar.


Carcasa

Lámina xeralmente de metacrilato que se coloca enriba do teclado mediante velcros. En cada tecla hai unha abertura para que o alumno introduza o dedo para activar a tecla desexada. A man pódese mover libremente polo teclado sen que se produzan pulsacións non desexadas.

Redistribución das teclas


Cando non se accede facilmente a todo o teclado, podemos redistribuír as teclas do teclado de forma que as de máis uso queden na zona de mellor alcance do teclado. Esta redistribución conséguese mediante unha pequena aplicación de software que podemos atopar de forma gratuíta. Son algún exemplo dela MapKeyboard ou Keytweak(Windows).

Para Facilitar a escritura

Bloqueador de tecla

Cando o alumno/a non pode usar dous dedos de forma simultánea para teclear algunhas das funcións do teclado: Ctrl- tecla, Alt-tecla, Shift-tecla. Este bloqueador permitirá realizar estas funcións mediante unha pulsación secuenciada das dúas teclas. A configuración deste bloqueador de tecla en Windows atópase nas propiedades do teclado do cartafol de accesibilidade e chámase StickyKeys.

No apartado de Configuración podemos:

Programación do efecto repetición


Ás veces o alumnado produce repeticións de caracteres por manter pulsada a tecla máis tempo do habitual debido á súa dificultade motora.

Se queremos configurar a repetición de caracteres cando mantemos pulsada unha tecla podémolo facer no mesmo cartafol de accesibilidade de teclado, e, configurando  FilterKeys. 

As opcións son:


Programar o tempo de rexeitamento das pulsacións repetitivas:
  • Da primeira repetición
  • Das sucesivas

Programar o tempo de permanencia na tecla para activala
En Max Linux as opcións de adaptacións do teclado atópanse no apartado de Preferencias do Teclado onde se pode configurar:

No apartado "XERAL":
  • Repetición de Teclas
  • Parpadeo do cursor

No apartado "ACCESIBILIDADE":

  • Teclas persistentes ( opción de bloqueador de teclas)
  • Teclas lentas ( velocidade de pulsación)
  • Rexeitamento de teclas ( rexeitar pulsacións non desexadas)

FONTE: intef (Instituto Nacional de Tecnologías Educativas y de Formación del Profesorado)

VIVIR CON PARÁLISE CEREBRAL

Cando se fala de parálise cerebral, falamos dun grupo de trastornos permanentes e non progresivos que afectan a psicomotricidade da persoa que o padece. Xunto aos problemas psicomotrices relacionados coa parálise cerebral, adoitan presentarse problemas sensitivos, cognitivos de comunicación e percepción.
As limitacións causadas pola parálise cerebral son atribuídas a alteracións no desenvolvemento do cerebro do feto ou lactante. Os primeiros signos adoitan presentarse antes dos 3 anos de idade. Bebés con parálise cerebral son máis lentos para voltearse, sentarse, gatear, sorrir ou camiñar.


Non se coñece cura para a parálise cerebral, pero cun tratamento adecuado e cedo, pódese mellorar a vida das persoas que padecen este trastorno




As reaccións dos pais ao descubrir que o seu fillo ten parálise cerebral son moi variadas, sentimentos mesturados, ira, cólera, culpabilidade, soidade, depresión, e mesmo sentir unha incapacidade total para afrontar a situación. Todo o que os pais chegan a sentir, está dentro do normal, e na maioría dos casos, regresan pouco a pouco ao shock inicial.


Nalgúns casos, os pais prefiren estar sós durante un tempo, ou coas súas parellas ou amigos máis próximos. Outros pais poden optar por falar do tema con alguén que non sexa da súa contorna familiar, como un traballador/a social ou un orientador/a. O máis importante ao descubrir que o seu fillo ten parálise cerebral é decidir que é o mellor para vostede e a súa familia.

Ningunha persoa pode afirmar que o coidado dun neno con parálise cerebral sexa doado. Pero moitos pais, consideran que este é un labor moi desafiante e, con especiais recompensas.

É asombrosa a habilidade do cerebro para atopar novas formas de desenvolverse e crecer logo de sufrir unha lesión.

De todas as maneiras, para os pais pode ser moi difícil pensar en como será o futuro do seu fillo.

É natural que xurdan preocupacións polo futuro do bebé con parálise cerebral, pensar se poderá camiñar ou falar. Pero o máis importante que vostede pode facer, é axudarlle agora, neste instante.

Se actúa e coida ao bebé da maneira que vostede crea máis adecuada, estaralle a dar ao seu fillo a maior probabilidade de superar a súa discapacidade e de levar unha vida plena.

Evidentemente, unha terapia adecuada pode axudar, pero é importante lembrar que o mellor tratamento que o seu fillo pode recibir é o agarimo e ánimo, permita que o seu fillo goce das experiencias normais dos nenos, coa súa familia e amigos. Unha mestura de apoio, agarimo e maior atención pode facer que todos os nenos poidan aprender con éxito e participar plenamente da vida. Demóstrelle agarimo, xogue con el, tráteo como o faría cun neno sen discapacidade, léveo a lugares diferentes, divírtanse.

Para saber mais sobre a parálise cerebral e como vivir con ela: 

Viviendo con Paralisis Cerebral. Guía familias

FONTE: Discapacidade online

AVALIAR O NIVEL DE CONCIENCIA FONOLÓXICA. GUÍA PRÁCTICA

Como podemos avaliar o nivel de conciencia fonolóxica? Hoxe deixámosvos unha guía moi práctica para que poidades crear as vosas probas de avaliación.
As actividades teñen que estar en orde, só desta maneira veremos en que punto evolutivo está o neno e poderemos iniciar a instrución desde o lugar adecuado. A orde lóxica é o que vos propoñemos aquí debaixo. 

Orde das actividades + actividades propostas

Todas as actividades aquí presentadas están ordenadas pola orde que deberían ser presentadas aos nenos para que a proba poida ter validez a secuencia é imprescindible.


1. Conciencia léxica (palabras e frases)

  • Identificación de palabras en frases.
    • Actividade Proposta. Contar palabras dentro dunha frase (palmeo).
    • Actividade Proposta: Levantar a man cando oiamos unha palabra dentro da frase.
  • Manipulación.
    • Presentar a frase escrita sen espazos e ser capaces de dividila correctamente (podedes descargar exemplos .
    • Ordenar frases. Recortar palabras e o neno manipulativamente pode crear unha frase con sentido .


Aquí atoparás exercicios C.Léxico c.lexico_exercicios  

2.  Conciencia de Rima


Aquí atoparás Exercicios C. Rima exercicios_rimas 

3. Conciencia Silábica
  • Análise ( identificación).
    • Separar palabras en sílabas.
    • Nota a sílaba inicial.
    • Nota a sílaba final

  • Manipulación
    • Engadir primeiro sílaba ao final.
    • Engadir sílaba ao comezo.
    • Suprimir sílaba final.
    • Suprimir sílaba inicial.

Aquí atoparás exercicios concienciasilabica


4. Conciencia de Fonema  

  • Análise (cálculo fonémico )
    • Análise ( identificación)-(esta área serían 3 tipos de actividades).
    • Separar por palabras fonemas.
    • Nota o fonema inicial.
    • Nota fonema final
  • Engadir e suprimir.
    • Engadir primeiro fonema ao final.
    • Engadir fonema ao comezo.
    • Suprimir fonema final.
    • Suprimir fonema inicial

Aquí atoparás Exercicios C.Fonema concienciafonema 

FONTE: Cuentos para crecer

DESENVOLVEMENTO E AVALIACIÓN DO NIVEL DE CONCIENCIA FONOLÓXICA (CF)


Compartimos unha táboa resumen do desenvolvemento esperado, en termos de conciencia fonolóxica, segundo a idade dos nenos, parécenos de utilidade ter claros uns estándares para poder pensar e implementar programas de instrución de conciencia fonológica.

Aos 4 ANOS


  • Pode escoitar atentamente e discriminar sons.
  • Pode discriminar palabras en frases.
  • Pode discriminar palabras de pseudopalabras.
  • Pode dicir se dúas palabras riman.
  • Pode xerar unha rima sinxela a partir dunha palabra (p.ex. Sol, gol...).
  • Pode aprender a facer estas actividades.

Aos 5 ANOS

  • Pode discriminar palabras longas e curtas (contar sílabas).
  • Pode illar e manipular sílabas iniciais e finais.
  • Pode illar e manipular o son inicial dunha palabra.
  • Pode separar a pronuncia dos sons en palabras de dúas ou tres fonemas (p.ej pan en [p][a][n]).



Aos 6 ANOS

  • Pode illar e pronunciar todos os sons en palabras de dúas, tres e catro fonemas.
  • Pode separar a pronuncia dos sons de palabras de catro fonemas que conteñen grupos consonánticos ao comezo da palabra .
  • Pode manipular (suprimir, engadir, substituír) sons iniciais e finais de palabras de tres ou catro fonemas. (p.ex: Que palabra resulta se a balón sacámoslle o /b/?: Alón; Que palabra resulta se á palabra casa engadímoslles un a?: Acasa; Que palabra resulta se á palabra p de pan cambiámola por un /t/?: Tan)

Aos 7 ANOS


  • Pode illar e pronunciar os sons de palabras que conteñen grupos consonánticos iniciais (p.ej flor en [f][l][o][r]).
  • Pode separar os sons en palabras que conteñan grupos consonánticos iniciais, finais e mediais.



Unha vez visto o nivel de desenvolvemento evolutivo esperado vexamos, como podemos  avaliar o nivel da conciencia fonológica, co obxectivo básico de identificar aqueles nenos  que poidan estar en situación de ter algunha dificultade para aprender a ler e que requiran unha axuda extra e, ademais, controlar de forma regular o progreso dos nenos e nenas que están a adquirir  a CF.

Cando facer a avaliación da CF?
Cando os nenos entran á escola con 3 anos presentan diferenzas importantes  no campo da conciencia fonológica debidas,  principalmente, ás diferentes contornas lingüísticas dos que proveñen.
Así, mentres a avaliación da conciencia fonológica na EI (4-5anos) pode ser considerada como unha axuda para detectar, o máis pronto posible, os alumnos que terán problemas de aprendizaxe na lectura, en primeiro ou segundo de primaria (6-7 anos) sería necesario considerala como un indicador do progreso dos nenos e dos que continúan tendo dificultades neste campo.

Como avaliar a CF?
Desde que se iniciaron as primeiras investigacións de conciencia fonológica a principios dos 70, usáronse máis de vinte tarefas diferentes para medir a CF. Estas tarefas poden ser agrupadas en tres grandes categorias: 

  • comparación de sons, 
  • segmentación de fonemas e 
  • combinación de fonemas.


Tarefas de comparación de sons: utilizan diferentes formatos que requiren que o neno faga comparacións entre os sons en diferentes palabras. Por exemplo, pídeselle que indique que palabra ou palabras empezan ou acaban co mesmo son que a palabra dada (p.ex: Que palabra empeza polo mesmo son que mona?; pera - sala - mesa). Tamén hai tarefas que requiren que o neno diga palabras que teñan o mesmo son inicial. As tarefas de comparación de sons son particularmente apropiadas para o parvulario, porque non requiren un coñecemento explícito dos fonemas.


Tarefas de segmentación de fonemas: requiren un nivel de CF porque implica contar, pronunciar, suprimir, engadir i variar a orde dos fonemas individuais en palabras. Exemplos comúns deste tipo de tarefas requiren que o neno pronuncie os fonemas individuais en palabras (p.ex: Di un por un os sons da palabra sol?); suprimir sons dunha palabra (p.ex: Di a palabra flor sen o son /r/), ou contar sons (p.e : Pon un sinal - unha raia - para cada son da palabra casa).

A habilidade en combinar fonemas: só se pode valorar cun tipo de tarefa. Consiste en pronunciar unha serie de fonemas illados e pídese ao neno que os una para formar unha palabra (p.ex: Que palabra pódese facer con estes sons /f/, /l/, /a/, /n/?. Unha variante sinxela da tarefa de combinar fonemas pode ser permitir aos nenos que escollan entre dous ou tres debuxos que representan algunhas das palabras que se lle din cos fonemas illados.
FONTE: Cuentos para crecer

RESPIRO FAMILIAR. OCIO FAMILIAS.


Desde FEDER queremos ofrecer un descanso a estas familias impulsando o Respiro Familiar, un proxecto de asistencia a nenos con enfermidades raras deixándoos a cargo dun experto nestas patoloxías. Así, conseguimos que os pais poidan dispoñer de algo de tempo para eles mesmos.

                



MEDIDAS PARA ADAPTAR A AVALIACIÓN DO ALUMNADO NEAE

Tempo e distribución da proba

  • Permitimos unha distribución flexible das probas
  • Permitimos descansos durante a proba.
  • Aumentamos o tempo permitido para completar a proba.
  • Administramos a proba en varias sesións.
  • Consideramos o momento do día no que se fai.

Contorna onde se realiza a proba

  • Proporcionamos unha iluminación especial.
  • Proporcionamos unha acústica especial.
  • Administramos a proba individualmente nun lugar separado do resto da clase.
  • Administramos a proba nun pequeno grupo nun lugar separado e tranquilo.
  • Realizamos a proba en pequeno grupo, en escritorios que impidan ver máis nada que a área de traballo.
  • Proporcionamos mobiliario especial ou adaptado.
  • Realizamos a proba nun lugar coas mínimas distraccións.
Presentación da proba
  • Escribimos a proba en Braille ou con tipos de letra grandes, se é o caso.
  • Gravamos as preguntas para que o alumno póidaas escoitar, se é o caso.
  • Aumentamos o espazo entre un ítem e outro ou reducimos o número de items por páxina.
  • Consideramos o tipo de letra, tamaño e separación das letras.
  • Aumentamos o tamaño das casiñas nas que se marca a resposta.
  • Escribimos os enunciados cunha oración en cada liña.
  • Escribimos os items de maneira que as respostas que se poden elixir estean a continuación do enunciado, e as casiñas para responder, á dereita das respostas.
  • Omitimos as preguntas que non poden ser adaptadas e obtemos a puntuación a partir das demais.
  • Axudamos ao alumno cara a comprensión do enunciado.
  • Permitimos ao alumno que poida solicitar axuda do profesor.
  • A proba realízase no ordenador, que "le" as preguntas ao alumno.
  • Resaltamos as palabras ou oracións clave das instrucións.
  • Entregamos os exames escritos ao alumno, para evitar a lentitude de procedementos, como a copia ou o ditado.
Instrucións para realizar a proba
  • Recibirá as instrucións na forma de comunicación do alumno (por exemplo linguaxe de signos).
  • Lemos as instrucións ao alumnado.
  • Volvemos ler as instrucións en cada nova páxina da proba.
  • Simplificamos a linguaxe das instrucións ou as formulacións.
  • Subliñamos os verbos das instrucións para destacalos.
  • Damos explicacións sobre as instrucións.
  • Proporcionamos pautas sobre a forma de responder.
  • Lembrámoslle que repase as súas respostas antes de entregalas.
  • Aconsellámoslle o uso de marcadores de tempo (cronómetros ou recordatorios), para conseguir unha adaptación ás súas dificultades da xestión do tempo.
  • Asegurámosnos de que ten todo o material necesario para realizar a proba de avaliación.
  • Comprobamos que respondeu a todas as preguntas.

Aparellos e instrumentos de axuda para a presentación da próba
  • Ferramentas de aumento (lupas, etc.).
  • Plantillas que reduzan a cantidade de texto que ve o alumno.
  • Aparellos de axuda auditiva, amplificadores, ou reductores de ruído.
  • Administración con axuda dun reprodutor de son.
  • Suxeción dos papeis na área de traballo con imáns ou cinta adhesiva.
  • Lectura en voz alta das preguntas ao alumno.
  • Plantillas ou marcas para delimitar a área de traballo ou de resposta.
  • Tradución das preguntas a linguaxe de signos.
  • Uso de papel pautado (liñas, cuadrículas).
  • Uso dun corrector para coller ben o bolígrafo.
  • A proba é lida por un ordenador.
Forma de resposta da proba
  • Aumentamos o espazo dispoñible.
  • Espazo entre liñas ou marxes máis anchas.
  • Uso de papel pautado.
  • Forma de resposta alternativa (Braille, procesador de textos........).
  • Permitimos ao alumnado marcar as respostas no caderniño coas preguntas en lugar da folla de respostas.
  • Un profesional transcribe as respostas para a posterior corrección do profesor.

Aparellos e instrumentos de axuda para a resposta
  • Procesador de textos.
  • O alumno grava as respostas para a súa posterior transcrición.
  • Calculadora ou táboas aritméticas.
  • Dicionario ou corrector ortográfico.
  • Forma de resposta alternativa: oral, signada, mecanografiada, sinalando......
  • Aparellos de escritura Braille.
  • Lapis de anchura especial ou con corrector para o seu suxeción.
  • Axuda para transcribir información do borrador á folla de resposta.
  • Atril ou mesa atril.
  • Ábaco.
  • Exemplos adicionais de resposta.

POSIBLES MODIFICACIÓNS DE DIFERENTES ASPECTOS DA AVALIACIÓN EN FUNCIÓN DAS NECESIDADES.

AVALIACIÓN DE ALUMNADO CON DISCAPACIDADE MOTORA.
  • Coordinamos o calendario dos exames, para evitar o sobreesforzo destes alumnos á hora da súa preparación e realización.
  •  Permitimos descansos durante a proba.
  • Aumentamos o tempo permitido para completar a proba.
  • Entregamos os exames escritos ao alumno, para evitar a lentitude de procedementos, como a copia ou o ditado.
  • Administramos a proba en varias sesións.
  • Consideramos o momento do día no que facemos a proba.
  • Proporcionamos mobiliario especial ou adaptado.
  • Aumentamos o espazo entre un ítem e outro ou reducimos o número de items por páxina.
  • Omitimos as preguntas que non poden ser adaptadas e obtemos a puntuación a partir das demais.
  • A proba podemos realizala no ordenador que lle "le" as preguntas ao alumno.
  • Proporcionamos pautas sobre a forma de responder.
  • Suxeción dos papeis na área de traballo con imáns ou cinta adhesiva.
  • Uso dun corrector para coller ben o bolígrafo.
  • Aumentamos o espazo dispoñible.
  • Uso de Procesador de textos.
  • O alumno grava as respostas para a súa posterior transcrición.
  • Forma de resposta alternativa: oral, signada, mecanografiada, sinalando....

AVALIACIÓN DE ALUMNADO CON DISCAPACIDADE INTELECTUAL
  • Permitimos descansos durante a proba.
  • Administramos a proba en varias sesións.
  • Aumentamos o tempo permitido para completar a proba.
  • Aumentamos o espazo entre un ítem e outro ou reducimos o número de items por páxina.
  • Aumentamos o tamaño das casiñas nas que se marca a resposta.
  • Axudamos ao alumno para comprender o enunciado.
  • Resaltamos as palabras ou oracións clave das instrucións.
  • Simplificamos a linguaxe das instrucións ou as formulacións.
  • Subliñamos os verbos das instrucións para destacalos.
  • Damos explicacións sobre as instrucións.
  • Proporcionamos pautas sobre a forma de responder.
  • Plantiñas ou marcas para delimitar a área de traballo ou de resposta.
  • Uso de papel pautado (liñas, cuadrículas).
  • Permitir ao alumno marcar as respostas no caderniño coas preguntas en lugar de na folla de respostas.
  • Calculadora ou táboas aritméticas.
  • Dicionario ou corrector ortográfico.
  • Exemplos adicionais de resposta.
  • Coordinar o calendario dos exames, para evitar o sobreesfuerzo destes alumnos á hora da súa preparación e realización.

AVALIACIÓN DO ALUMNADO CON TRASTORNO DA LINGUAXE
  • Aumentamos o tempo permitido para completar a proba.
  • Consideramos o tipo de letra, tamaño e separación das letras.
  • Aumentamos o espazo entre un ítem e outro ou reducimos o número de items por páxina.
  • Axudamos ao alumnado para comprender o enunciado.
  • Simplificamos a linguaxe das instrucións ou as formulacións.
  • Subliñamos os verbos das instrucións para destacalos.
  • Lemos as instrucións aos alumnos.
  • Damos explicacións sobre as instrucións.
  • Proporcionamos pautas sobre a forma de responder.
  • Lectura en voz alta das preguntas ao alumnado.
  • Espazo entre liñas ou marxes máis anchas.
  • O alumno grava as respostas para a súa posterior transcrición.
  • Dicionario ou corrector ortográfico.
  • FONTE: Orientación en Galicia

MUSICOTERAPIA E EDUCACIÓN MUSICAL INCLUSIVA. NOTICIAS.

Glori Oya e Victor Teba de OSSE xunto a Antonio Tejada de La Ciudad Accesible tras pechar o programa 'Música para Todos'.

A Orquestra Sinfónica do Sur de España (OSSE) e A Cidade Accesible traballarán de maneira conxunta neste programa pioneiro onde se achegará a música sinfónica a todas as persoas e fomentará a accesibilidade nos edificios culturais e educativos

Unha colaboración durante os próximos catro anos baixo o slogan "Música para todos", achegará a música sinfónica ás persoas con discapacidade, grazas á colaboración que selaron e iniciaron A Cidade Accesible e a Orquestra Sinfónica do Sur de España (OSSE), para fomentar de maneira conxunta a implementación de accesibilidade nos edificios destinados ao uso cultural e educativo a nivel musical, así como o impulso dos valores musicais entre un colectivo tan vulnerable  en canto a educación musical refírese, como son as persoas con discapacidade. Tamén o convenio levará outras accións asociadas ao longo do curso para poñer en marcha un programa de educación musical inclusiva enfocado a nenos con discapacidade.

A primeira das actividades será celebrar un concerto sinfónico con motivo do Día Internacional das Persoas con Discapacidade, que se celebra o próximo 3 de decembro. Ademais de festexar esta efeméride, tamén servirá de homenaxe a Santa Cecilia, patroa da música que ten lugar o 22 de novembro. "Precisamente por este motivo queremos que as datas enlácense, fusiónense, únanse cun fin común, tanto pola proximidade entre elas como polo desexo que temos os músicos de compartir música e achegala a grupos que historicamente estiveron máis apartados dela", apunta Víctor Teba de la Fuente, presidente da OSSE.


Este ciclo de concertos terán por nome "Concerto de Santa Cecilia pola Accesibilidade, a Inclusión e a Igualdade de Oportunidades", xa que outro dos obxectivos "é seguir lembrando á sociedade, á administración pública e ao resto de actores sociais e económicos, da importancia que ten a creación de contornas, bens, produtos e servizos accesibles para non discriminar, entre outros, ás persoas con discapacidade, persoas dependentes, persoas maiores, etc.", aclara Antonio Tejada, presidente da Cidade Accesible.

Teba de la Fuente, tamén pon de manifesto que "a natureza universal da música facúltanos para, usándoa como pretexto, vincular os nosos obxectivos de profesionalización dos mozos músicos andaluces coas aspiracións de inclusión, accesibilidade e xustiza social como os que defende e transmite A Cidade Accesible". 

Continúa lanzando unha mensaxe de optimismo e solidariedade ao prognosticar que "apoiar programas de educación musical inclusivos con este tipo de concertos é, para nós, un reto que queremos que vaia a máis ano tras ano e ser parte activa dos mesmos".
A primeira edición destes concertos terá lugar en Granada o vindeiro domingo día 27 de novembro ás 20 horas, probablemente no Teatro Municipal de Alhendín que ten un aforamento para 550 persoas. Desta maneira, a OSSE abre a súa cuarta tempada cun concerto homenaxe ao Día Internacional da Música -Santa Cecilia- e ao Día Internacional das Persoas con Discapacidade, onde quere poñer en valor "a preocupación pola accesibilidade e a inclusión como soportes e garantía da igualdade de oportunidades da sociedade actual, especialmente para garantir unha cultura accesible e para todas as persoas, onde os edificios tanto culturais como de uso educativo musical, sexan totalmente accesible para que poidan acudir as persoas con discapacidade".

O acto de unión de ambas entidades para colaborar e traballar de maneira conxunta na educación musical inclusiva e adaptada a nenos con discapacidade a través de técnicas de musicoterapia entre outras, tivo lugar na sede da Cidade Accesible no Edificio BIC do Parque Tecnolóxico de Ciencias da Saúde e contou coa presenza dos presidentes de ambas entidades, Antonio Tejada e Víctor Teba de la Fuente, así como da secretaria de OSSE, Gloria Oya.


A Orquestra Sinfónica do Sur de España (OSSE) é unha orquestra sinfónica formada por máis de 55 mozos músicos provenientes de Granada, Málaga, Córdoba, Almería e Sevilla e cuxa sede está en Granada. A orquestra conta coa base xurídica e social da Asociación sen ánimo de lucro OSSE&JOSE, na que todos os músicos teñen voz e voto e cuxos obxectivos fundamentais son formar a músicos que estean a estudar ou terminasen os seus estudos musicais en interpretación orquestral baixo a man de grandes directores e renombrados solistas de orquestra, realizar concertos tanto de cámara como orquestrais para diversas institucións de índole público ou privado coa máxima calidade, ofrecer un plan de empleabilidade e dignificación social aos músicos que queiran adicarse profesionalmente á realización de concertos de forma regrada e colaborar na difusión da música clásica occidental por todo o territorio español, en especial o sur de España, baixo o espírito de unión fraternal entre todos os membros da Asociación.

A Cidade Accesible pola súa banda é o primeiro Laboratorio-Observatorio de investigación e acción permanente a nivel internacional sobre Accesibilidade Universal, Usabilidade, Deseño Inclusivo e Atención á Diversidade, onde a persoa é o verdadeiro protagonista nos procesos onde participa e interacciona no seu día a día, xa sexa en contornas, bens, servizos ou produtos. Teñen especial presenza nas súas accións os colectivos máis vulnerables da sociedade como son as persoas con discapacidade, persoas maiores, persoas dependentes, etc. Tamén teñen unha comunidade moi activa tanto en redes sociais como a nivel presencial en certos territorios xeográficos.

FONTE

A IMPORTANCIA DO USO DE PRODUCTOS DE APOIO NAS ACTIVIDADES DA VIDA DIARIA (AVD)

Imos tratar globalmente, a importancia do uso de produtos de apoio, coñecidos anteriormente como axudas técnicas, en determinas situacións para fomentar a independencia funcional e a autonomía nas actividades da vida diaria (AVD).
En primeiro lugar, aclararemos que se entende por produto de apoio para comprender correctamente o tema que estamos a abordar. Considérase un produto de apoio aquel que é fabricado especialmente ou está dispoñible no mercado, utilizado por ou para persoas con discapacidade destinado a:
  • Facilitar a participación.
  • Protexer, apoiar, adestrar e/ou substituír funcións, estruturas corporais e/ou actividades.
  • Previr deficiencias, limitacións na actividade ou restricións na participación.


As razóns para utilizar un produto de apoio poden ser varias; pero, o obxectivo principal será a capacidade da persoa para realizar as tarefas que requira, da forma máis autónoma posible; con eficacia, seguridade e comodidade. Por tanto, as axudas técnicas abarcan un amplo espectro desde as máis simples ás máis sofisticadas, destacamos:
  • Produtos de apoio para o tratamento médico personalizado: equipamento para axudar a unha persoa a respirar, pezas de roupa para previr cicatrices hipertróficas despois dunha queimadura....
  • Produtos de apoio para o adestramento/aprendizaxe de habilidades: axudas para o adestramento de comunicación aumentativa e alternativa, para adestrar a integración sensorial....
  • Órtese e prótese: para membro superior, membro inferior, calzado ortopédico....
  • Produtos de apoio para o coidado e a protección persoal: calzadores, abotonadores, tiradores para cremalleras, alzas e asentos para inodoros....
  • Produtos de apoio para a mobilidade: bastóns, andadores, cadeiras de rodas....
  • Produtos de apoio para actividades domésticas: tapetes antiescorregadizos, escurridores, cepillos para a vaixela...
  • Mobiliario e adaptacións para vivendas: mesas reclinables, taboleiros para escritura, atrís para libros....


Actualmente, moitas persoas con discapacidade atopan limitacións na realización de diversas actividades, debido ao descoñecemento nesta área e que co uso correcto de axudas técnicas facilitaríanlles o desenvolvemento das mesmas, promovendo a súa autonomía persoal. De aí, a importancia de coñecer a posibilidade do uso destas, o gran catálogo existente e os profesionais formados nesta área que poidan axudarche.

Á hora de elixir un produto de apoio débese realizar unha valoración na que se teña en conta: o usuario interesado (capacidades, limitacións....), o uso ou as actividade que desexa realizar, a contorna onde se desenvolverían e a variedade de axudas técnicas dispoñibles no mercado nese momento. 


FONTELidia Cubero, Terapeuta Ocupacional.
CRENE. Charo Ariza