A historia, aparentemente inocente dese pequeno príncipe, crea un mundo paralelo á nosa realidade no que a miúdo nos vemos reflectidos. De feito, a medida que crecemos podemos vernos reflectidos en diferentes personaxes ou formas de actuar. Por iso, as súas páxinas sempre nos fan pensar e, de certa forma, axúdannos a recuperar a maxia da nenez, axúdannos a non converternos nesa persoa maior que só "entende" cando lle falan con números, cuxo ego é tan grande como os baobabs e que non goza da vida porque está demasiado ocupada.
1. Coñécete a ti mesmo antes de criticar aos demais
"É moito máis difícil xulgarse a si mesmo que xulgar aos demais. Se logras xulgarte ben a ti mesmo es un verdadeiro sabio".
Os nenos non adoitan criticar, simplemente descobren o mundo manténdose abertos ás novas experiencias. Con todo, a medida que crecemos convertémonos en persoas de crítica fácil. En moitas ocasións nin sequera dámonos conta de que as nosas críticas aos demais, no fondo, non son máis que unha proxección de aspectos propios que non desexamos aceptar, representan aos nosos"yos repudiados". Criticamos o que non nos gusta, o que nos custa aceptar, aquilo co que non podemos lidar.
Por iso, antes de criticar, é mellor mirar dentro de nós. El Principito anímanos a mergullar no noso interior para comprender mellor esas resistencias e barreiras que nos autoimponemos, pero tamén para coñecer mellor nosas debilidades e fortalezas, para saber realmente quen somos, sen deixarnos enganar por esa imaxe edulcorada que inventamos de nós mesmos.
Trátase de cambiar a perspectiva, deixar de centrarnos tanto nos outros, nos seus erros e desacertos, para comezar a focalizarnos en quen somos e que podemos lograr. Sen dúbida, este cambio de foco permitiranos chegar máis lonxe e ser máis proactivos e felices.
2. Ama incondicionalmente, respectando a individualidade
"É necesario esixir a cada un o que cada un pode dar. A autoridade repousa, ante todo, sobre a razón".
Estas foron as palabras do rei ao Principiño. E encerran unha enorme verdade que a miúdo preferimos non ver. De feito, moitas veces pretendemos que as persoas que están ao noso redor cumpran as nosas expectativas, sen ter en conta os seus soños e necesidades, e empuxámolas cada vez máis ata levalas ao límite das súas forzas.
Este fenómeno apréciase fundamentalmente nos pais cos seus fillos, nos xefes cos seus empregados e mesmo nas relacións de parella. Nestes casos, a persoa pretende que o outro se adapte ás súas normas e forma de ver a vida, e demándalle cada vez máis, de forma irracional.
Con todo, O Principiño motívanos a respectar a individualidade e a non esixirlles demasiado ás persoas, sobre todo se partimos de expectativas irracionais. De feito, detrás desta mensaxe hai outro aínda máis poderoso: o amor debe ser incondicional, nunca debe representar un peso para quen o recibe.
3. Busca no interior, sen prexuízos
"Só vese ben co corazón. O esencial é invisible para os ollos".
Os ollos son cegos, hai que buscar co corazón, como faciamos cando eramos nenos. Cando nos centramos demasiado no aspecto externo perdemos a oportunidade de descubrir algo moito máis importante: o interior. De feito, a miúdo os estereotipos lévannos a establecer relacións prejuiciadas con algunhas persoas, de maneira que non logramos comprender a súa individualidade, que é onde reside a súa verdadeira riqueza.
Debemos lembrar que todos nos relacionamos usando máscaras sociais e movémonos dentro dos roles que nos outorgaron. Por tanto, para chegar a conectar con alguén, é necesario derrubar esas barreiras.
Cada persoa sempre ten algo que ofrecernos, pero debemos ser capaces de ir máis aló do aspecto externo, debemos conectar co seu "eu" máis profundo. Só cando damos ese paso logramos coñecer verdadeiramente a alguén e establecer unha relación que paga a pena.
4. Inviste o teu tempo en construír relacións especiais
"É o tempo que perdiches coa túa rosa o que a fai importante (.....) É a ela a quen reguei. A quen puxen baixo unha campá. A quen escoitei queixarse ou encomiarse, ás veces, tamén se calar".
O Principiño lémbranos algo que adoitamos esquecer a medida que crecemos: a nosa posesión máis valiosa é o tempo. Os agasallos caros non poden compensar o tempo que non pasamos cos nosos fillos, pais ou parella. O noso tempo é o verdadeiro agasallo.
Só cando pasamos tempo cunha persoa chegamos a coñecela de verdade, é neses momentos cando se constrúe unha relación única e especial, que resiste os problemas que deparará a vida e convértese nunha sólida fonte de apoio.
Este libro convídanos a valorar máis o noso tempo e a usalo de forma máis sabia, para construír relacións que de verdade nos importen. Convídanos a aproveitar cada momento que pasamos xunto a unha persoa especial, porque son eses momentos os que fan que a vida pague a pena.
5. Elixe os sentimentos e as experiencias, non as posesións
"Os homes cultivan cinco mil rosas nun mesmo xardín e non atopan o que buscan. E, con todo, o que buscan poderían atopalo nunha soa rosa".
Moitas persoas pasan toda a súa vida buscando o segredo do éxito, pensando que así conseguirán ser felices. Con todo, ao chegar ao final das súas vidas descobren que no seu saldo acumularon máis arrepentimentos que alegrías.
O problema é que en ocasións, para atopar, hai que deixar de buscar, ou polo menos cambiar o rumbo da procura. Ter máis non significa ser máis ricos, ás veces a satisfacción atópase simplemente en necesitar menos e vivir con menos presión.
O Principiño anímanos a cambiar a perspectiva porque cando se trata de sentimentos, o que conta non é a cantidade senón a calidade. Por iso, non te preguntes que queres ter senón que desexas experimentar e sentir. Daraste conta de que é moito máis fácil ser feliz desta forma.
FONTE: Rincón de la psicología
Ningún comentario:
Publicar un comentario