ALIMENTACIÓN E NUTRICIÓN DOS NENOS CON PARÁLISE CEREBRAL

Os nenos e nenas con parálise cerebral teñen un risco elevado de dificultades alimentarias (e consecuente desnutrición). Poden ter dificultade para beber líquidos, ao tragar e/ou masticar. Debido a problemas co ton muscular e a movementos involuntarios,  moitas veces teñen unha coordinación reducida nos patróns de respiración,

de succión-deglución, o que pode provocar un consumo de nutrientes moi pobre coas comidas.

CAUSAS DE DIFICULTADES ALIMENTARIAS  COA PC:

• Musculatura oral débil, incluíndo os músculos dos beizos, lingua, mandíbula e gorxa
• Movementos extra de músculos orais
• Mala coordinación dos músculos orais
• Pouco control da postura e da cabeza

POTENCIAIS SOLUCIÓNS:
A un neno con PC deberíanselle ofrecer comidas e meriendas estructuradas e balanceadas nutricionalmente. Merendar moi frecuentemente entre comidas pode conducir a unha ingesta pobre en xeral e a unha dieta pobre en calidade nutricional. As comidas deben ser balanceadas, contendo fontes de carbohidratos, proteínas, froitas e verduras.
A miúdo os nenos con PC teñen dificultades para satisfacer as súas necesidades nutricionales pola vía oral. Si o neno recibe alimentación por sonda, estas necesidades poden ser cubertas por medio dunha combinación de sonda e vía oral. Si o neno non recibe alimentación por sonda, complementar a ingesta habitual con comidas densas en proteínas ou calorías pode axudar ao seu neno a recibir a nutrición que necesita para crecer e desenvolverse. Un neno que non estea recibindo unha nutrición adecuada en forma de calorías, proteínas, vitaminas e minerales non vai poder responder ás terapias da mellor forma. O seu crecemento e desenvolvemento poden quedar comprometidos.

Para obter os mellores resultados, recoméndase que a alimentación do neno abórdese en equipo, así todas as súas necesidades poden ser tidas en conta apropiadamente. O equipo, que pode incluír aos cuidadores do neno, un patólogo do fala e a linguaxe, un terapeuta ocupacional, un fisioterapeuta, un dietista, e/ou un médico, pode utilizar algunhas das seguintes técnicas para colaborar en mellóraa da alimentación e nutrición:
Asento adaptado: A miúdo pódese mellorar o control da cabeza e a postura por medio de reemplazar o asento que o neno usa á hora para comer por algo que o leve máis á posición pélvica apropiada e, de ser necesario, que teña algún apoio para o tronco.

Cubertos adaptados: Ás veces os mozos se desenvuelven mellor con cuncas, pratos e culleres especiais. Hai unha gran variedade de produtos dese tipo no mercado. Como as necesidades de cada neno son únicas, o equipo de alimentación necesitará facer recomendaciones específicas para cada neno.

Modificacións na dieta: Algúns nenos poden non adaptarse ben a unha dieta que é típica para outros nenos da súa idade. Por exemplo, algúns nenos poden necesitar beber os líquidos espesados así poden controlar mellor o líquido mentres están tragando. Outros nenos quizais non poidan masticar apropiadamente as texturas máis duras, e xa que logo eles poden necesitar que lles sirvan algunhas comidas pisadas ou trituradas. De novo, o equipo de alimentación poderá determinar as modificacións apropiadas a facer na dieta de cada neno.

Cambios nas técnicas de alimentación: Un equipo de alimentación podería recomendar técnicas específicas para alimentar a nenos con parálisis cerebral que poidan impulsar a mellóraa no control e a seguridade. Por exemplo, para incluír un envolvimiento máis activo dos beizos en quitar a comida da culler (antes que ter que pasar a culler sobre a parte superior da boca do neno para quitar a comida), o cuidador podería aprender a poñer o cuenco da culler sobre a lingua do neno e aplicar unha suave presión sobre ela ata que a pícara pechadura a súa boca e quite a comida por si mesmo. Ou, de modo de promover unha mellora para beber da cunca, o cuidador pode soster levemente a mandíbula do neno coas súas mans.

Alimentación por sonda: En ocasións, malia os maiores esforzos, un neno con PC non poderá comer pola vía oral. Ao tragar, a comida poderíase ir aos pulmóns, causándolle atragantamiento ou neumonía. Algunhas veces, é seguro que os nenos coman pero non poden comer o suficiente por vía oral, encamiñándose así á malnutrición. Nestas instancias, o equipo de alimentación vai ter que considerar a alimentación por sonda. Hai diferentes tipos de sondas que poden distribuír alimentos a través do nariz ou directo ao estómago. O equipo do neno decidirá cal método é o mellor para o caso. O feito de que un neno comece a recibir alimentación por sonda non necesariamente significa que xa non pode comer máis pola vía oral. O equipo de alimentación fará recomendaciones sobre alimentos vía oral dependendo de que tan segura é a forma en que o neno traga.

FONTE: Orphan Nutrition