A maioría dos pacientes que sofriron un ictus non recuperan el estado funcional basal da extremidade superior afecta sofrindo unha grave limitación que permanece na fase crónica da enfermidade e que repercute de maneira devastadora na súa calidade de vida. As estratexias de neurorrehabilitación tratan de evitar ou minimizar as posibles disfuncións sensitivomotoras asociadas ao ictus mediante a promoción de cambios plásticos no Sistema Nervioso Central. 
A reorganización cerebral que ten lugar tras o ictus pode promover a recuperación motora e funcional dos suxetos con ictus. Non obstante, tras a lesión, tamén pódense iniciar cambios neuroplásticos maladaptativos responsables do desenvolvemento de trastornos sensitivomotores, como o síndrome de espasticidade. As estratexias non invasivas de estimulación cerebral, como a estimulación con corriente directa e a estimulación magnética transcraneal, son unhas técnicas ampliamente utilizadas que, aplicadas sobre la corteza motora primaria, poden modificar a excitabilidade dos circuitos neuronais e as funcións cognitivas, tanto nas persoas sanas como nos pacientes con afectación neurolóxica.
FONTE: Revista de neurología. Vol 62.
Ningún comentario:
Publicar un comentario